maandag 18 juli 2011

Dieren doodmaken

Het is eigenlijk al weer oud nieuws. De discussie over het doodmaken van dieren met of zonder verdoving.  Wat is nu 'beter'? Religieuze tegenstanders bevonden zich voordat ze het wisten ineens broederlijk schouder aan schouder. Dat was even wennen...  Ik vond het wel grappig om te zien. Wat minder grappig vond ik het gegeven dat er voorbij wordt gegaan aan vleesconsumptie an sich. Want waar gaat het nu eigenlijk over?

Een tijdje geleden waren we op De Open Dag van lokale boeren. Een kijkje in de keuken van kaasmakers, aardbeien- en fruittelers. Heel gezellig, leerzaam en druk. Op een van deze boerderijen zagen we een ren vol met scharrelende kippetjes. De geluidjes, het gegraaf, de loopjes, we vonden het allemaal leuk. Zo ook mijn zoon die echt verzot is op kippenpootjes. Grappend zei ik hem: "Kijk schatje, zo zien kippenpootjes er nu uit als ze nog leven!" De grap viel in slechte aarde... "Dat moet je niet zeggen, papa! Dat vind ik niet leuk..."

De twee realiteiten botsten met elkaar. De afstand tussen deze scharrelkippen en de kippenpootjes bij de (bio)slager liggen blijkbaar mijlenver uit elkaar. Maar als je vlees (of dierenspieren) wilt eten moet hij nu eenmaal eerst dood. Dat kan op allerlei manieren. Maar of dit nu verdoofd of onverdoofd gebeurd; het is geen fijn gezicht. Trust me, I know... Er zijn dan ook in Nederland nagenoeg geen mensen te vinden die dit kunnen. Daarom laten we dit doen door een select gezelschap achter gesloten deuren. Hier vind je geen webcam aan de muur...

Maar is dit hypocriet? In weze wel... Kunt u eigenhandig een kip slachten? Ik niet. Laat staan een lammetje of kleuterkoe (kalf). Uw maag draait zich om bij de gedachte. Maar u kunt het wel eten? Voor mij hoeft het niet. Ik leef gelukkig op een plek in de wereld waar het niet nodig is om vlees te eten. Maar als de nood ooit aan de man komt, wordt het voor mij een spannend moment. Misschien ben ik gewoon een softie. Een dieren-knuffelaar.

De jongen op deze site is zeker geen softie. Hij legt stap voor stap uit hoe je een kip slacht en klaar maakt om gegeten te kunnen worden (inclusief nietsverhullende foto's...). Ik heb een zekere bewondering voor dit soort mensen. When the going gets though, kan ik dit dan? Als dit beestje een prima leventje heeft geleid, dan is het toch prima dat je hem uiteindelijk oppeuzelt? Dood gaat ie toch!
Alexia Allen van Hawthorn Farm kan het wel en doet het voor. De realiteit van het eten van vlees.



Okee, ik ben een softie. Ik geef het toe. Ik kan het niet en doe het dus ook niet. Ik kan het dan ook niet eten! Mensen zeggen me weleens: "Wat knap dat je dat al zolang volhoudt!" Het is niet een kwestie van volhouden, het is een kwestie van simpelweg niet KUNNEN eten. Daarom is het zo 'makkelijk'.
Als je weet wat ik weet en gezien hebt wat ik heb gezien is deze keuze eerder logisch. Als je geniet van een lekker stukkie vlees en het je niet uitmaakt waar dit vlees vandaan komt, kijk dan vooral de film Food Inc. NIET! Seriously...

De moraal van dit verhaal? Diervriendelijk doden; graag! Welke methode dat is laat ik graag aan de experts over.  Maar diervriendelijk leven staat bij mij hoger op het to-do-lijstje. En of je nu wel of niet besluit om geen of minder vlees eten, zorg er dan op z'n minst voor dat de oorsprong koosjer is...

Smakelijk!

5 opmerkingen:

  1. Precies, dat is het:

    Het is niet een kwestie van volhouden, het is een kwestie van simpelweg niet KUNNEN eten. Daarom is het zo 'makkelijk'.

    Ik kan ze ook niet eten ... Al jaren gelukkig (onbegrepen) vegetarier :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Vroeger hadden we kippen, maar ik zou ze echt niet zelf de nek om kunnen draaien en kaalplukken. Ze zaten bij me op schoot, net katten.

    Daarentegen is het ook maar net wat je gewend bent. Ex-buurjongetje is terugverhuisd naar het platteland in Zuid Limburg, zijn oma en opa hebben nog echt een 'keuterboerderijtje'. Die vond het op zijn tiende doodnormaal als er opeens een koeienkop in een emmer stond in de stal, van een koe die hij gisteren nog had geknuffeld.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dank voor jullie reacties, Marianne en Valhalla!

    Wat ik me afvraag is of ik eigenlijk niet veel te ver van de natuur afsta. Op zich is er niets vreemds aan het doden van een dier voor consumptie. Maar toch...

    Onlangs hoorde ik van een kennis, dat ze van haar opa de dieren op de boerderij geen namen mocht geven. Wel een flesje en dergelijke, maar zodra je dieren een naam gaat geven, ga je er teveel aan hechten. Zo kan je geen boerderij runnen...

    Tja...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. ik durf niet eens naar je filmpjes te kijken Ray...zo erg is het met mij gesteld. Nachtmerries krijg ik ervan. Letterlijk.
    Ik heb mezelf wel eens gedwongen om toch te kijken als het op tv kwam hoe er met dieren wordt omgegaan op paardenmarkten en in het veevervoer. Ik vond dat ik mijn kop niet in het zand moest steken. Afgrijselijk en dan met name het nodeloos geweld, kwellen en kleineren van weerloze in en in-angstige dieren. Slaan met stokken terwijl ze helemaal geen kant opkunnen. Maar toch maar doormeppen. Wat speelt er zich in de hoofden van deze mensen af..? Ik heb geen idee. Goed trouwens dat dit het volgende item is dat op de agenda staat.Het massale transport van vee door heel europa heen gejakkert voor een paar louzy centen die er dan verdiend worden in een europese unie vol met vergoedingen die dit in stand houden.
    Geen vlees voor deze mevrouw... maar ik ben inconsequent, want ik geniet wel van een stuk vis. Is ook een dier en stikken of met grof geweld uit netten getrokken worden is ook geen pretje.
    Goed dat je deze overwegingen van slachten en je eigen comsumptie hier neerblogt.
    Het bepaald me wel weer even bij mijn eigen doen en laten.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Eén van mijn belangrijkste voorwaarden om van mezelf vlees te 'mogen' eten (na jaren van vege en vega) was dat ik het in principe zelf kon doden. Onlangs kwam de proef op de som. zelf een haan geslacht. Ging prima, geen wroeging; wel een fijn gevoel dat ik wist waar mijn vlees vandaan kwam en dat het in 1x gebeurd was (in tegenstelling tot in de slachtfabrieken waar walgelijke dingen te schijnen gebeuren).

    Kort daarop een haas langs de kant van de weg geplukt. Niet zelf dood gemaakt, dat had een auto al voor me gedaan. Gek genoeg was dat nog een stapje verder voor mijn gevoel, maar ook dat ging goed.

    Ik wil graag nog een keer bij het slachten van een varken of koe zijn, om te zien of ik dat ook 'aan kan'. Dan kan ik ook zonder schuldgevoel varkens en koeien eten. Overigens dan weer wel alleen bio en in het geval van koeien ook strikt grasgevoerd. Dat dan weer wel. Maar dat heeft niet alleen te maken met het leven van het dier, maar ook met mijn eigen gezondheid...

    BeantwoordenVerwijderen

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...