zaterdag 15 oktober 2011

Samen naar beter!



Als MilieuRidder zou je toch verwachten dat ik vooraan sta met mijn vlaggetje, maar ik twijfel... Ik wil er eigenlijk bij zijn. Ik MOET er eigenlijk bij zijn. Ik voel een sterke betrokkenheid en sympathie met deze beweging. Want ook ik val onder die 99%. Vandaag 15 oktober zullen wereldwijd vele steden zich aansluiten. Ook in Nederland. Toch ga ik er vandaag naar alle waarschijnlijkheid niet bij zijn. En dat voelt een beetje als verraad. Iedereen voelt aan z'n donder dat de boel dusdanig scheef loopt dat dit iedereen zal raken en al raakt. Waarom er toch niet bij zijn?

Deze hele Occupy Movement is moeilijk te vangen in een enkele boodschap. Deze slogans vertellen het eigenlijk het beste. Is het gericht tegen het uit de klauwen gelopen kapitalisme? Ja. Is het gericht tegen steeds groter wordende kloof tussen arm en rijk? Ook. Is het gericht tegen banken die zo groot zijn geworden ('to big to fail') dat ze daardoor veel te grote risico's kunnen nemen omdat de samenleving ze toch wel redt? Zeer zeker! Maar het gaat dieper.

De verandering die nu opborrelt komt van dieper. De Occupy Movement is er eentje van. Een heerst onvrede. Burgers vinden hun heil niet meer bij de traditionele partijen, gevestigde instituten of kerkelijke instanties. Hebben we het hier in Nederland dan zo slecht? Hell No! Nederland is, zeker op dit moment, een van de betere landen waar je nu kunt bevinden. Natuurlijk is er genoeg te klagen en te veranderen, maar in verhouding tot veel andere landen is het hier goed toeven. Vooral ook omdat wij een bezig volkje zijn. Doeners! We zijn een van de meest ondernemende landen in de Europese Unie mede dankzij onze grootte.

Ook ik ben een doener. Een van de dingen die ik heb gedaan is het (mede)oprichten van Transition Town Breda en Breda DuurSaam. Waarom? Omdat deze groep zich niet richt 'tegen', maar 'voor'! Dit is een belangrijk verschil. Energie is een kostbaar goedje en daar moet je zuinig mee omspringen. Dus in plaats je energie/onvrede te richten tegen iets, kies ik ervoor mijn energie te gebruiken voor iets. Vóór de verandering. Ik verken, verbind, onderzoek en help mee om die verandering van onderop op lokaal niveau te realiseren. Dat kost verschrikkelijk veel energie, maar levert me nog veel meer op!

De moeilijkheid zit hem in het feit dat wij allen onderdeel (en in sommige gevallen debet) zijn van dit complexe en in zijn voegen krakende systeem. De enige manier om dit te veranderen is die verandering te zijn. Dat gaat soms met sprongen en soms met babystapjes. Maar steeds meer mensen – eerst sluimerend maar steeds zichtbaarder – zijn zich aan het hergroeperen. Ze organiseren zich daarom in alternatieven. Van buurtcomités tot online netwerken.

En daar zit de oplossing. Organiseer jezelf. Of je dat nou doet in de Occupy Movement of op lokaal niveau; its's all good, maar doet iets! Geloof me; het geeft een enorme voldoening. De toekomst ligt niet vast, je hoeft niet lijdzaam toe te zien, ze is maakbaar. En daarin ben jij net zo belangrijk als ieder ander.

Daarom laat de de Ocuppy Movement voor nu nog even voor wat het is en tank ik dit weekend wat bij in de moestuin. Want komende weken staat er veel op het programma op transitie-gebied hier in mijn Breda. Om af te sluiten met een quote uit De TrendRede 2012 van De burger van Stavast: “Ik zeg wat ik hoop en ik doe wat ik kan”.

dinsdag 11 oktober 2011

Massale 'burn-outs' bij ooievaars!



Voor alle zwangere vrouwen die eind deze maand op klappen staan: jouw kind kan het wel eens worden! Op Halloween verwelkomen we de 7 miljardste bewoner op deze planeet. Gefeliciteerd! Grote kans dat ik de 8 miljardste inwoner ook de hand mag schudden want die zal, zoals het er nu naar uitziet, een 13 jaar later het licht zien. "Kan de Aarde al deze mensen wel dragen?" Eh.. nee. En zijn ontwikkelingslanden niet debet aan deze explosieve bevolkingsgroei? Eh... ja. Dan is het hun schuld! Zat de wereld maar zo simpel in elkaar...

Ikzelf heb één zoon. Hij is het mooiste en slimste mensje dat er op deze planeet rondloopt. Ja, mooier en slimmer dan die van jou. Een lichtend voorbeeld voor ons allen en hij wordt 13 op 21 december 2012! Mijn zoon is de nieuwe verlosser! Maar hij is ook een van de grootste energie- en grondstofverslinder van de moderne wereld. Hij gaat met enige regelmaat in bad, groeit in no-time uit zijn regelmatig gewassen kleding en is verzot op een kippenpootje en balletjes gehakt. Hij is dol op zijn (spel)computer en kerst. Overal lampjes en kaarsjes aan, de verwarming op 1000 en heerlijk eten met de familie(s). Die maand is sowieso feest, want naast kerst en zijn verjaardag, komt ook Klaas op bezoek en als klap op de vuurpijl wordt deze maand ook nog eens afgesloten met klappende vuurpijlen. Wat een feest!

En wat een verbruik! Dat godswonder van mij loopt 1-op-1, als het niet meer is! Dat kun je niet zeggen van een kind in Niger. Die loopt naar alle waarschijnlijkheid 1-op-30 of zo. De invloed van de mensheid op het milieu heeft niet zozeer te maken met de hoeveelheid mensen, maar over hoeveel we verbruiken en hoeveel ruimte we daarvoor innemen. Mijn zoon verbruikt een hoop spul en ruimte. Zijn eco-footprint is een kleine 100 keer groter die van zijn leeftijdsgenootje in Ethiopië. Niet alleen is zijn verbruik 100 keer hoger; zijn vervuiling ook!

Maar ik kan deze 'mini-me' moeilijk wegdoen. Ik kreeg hem vóór ik Milieuridder werd. Dus voeden we hem hier thuis zo eco-vriendelijk mogelijk op. Maar zou ik, als ik nog geen vader was, overwegen om geen kinderen te nemen uit eco-oogpunt? Ik denk het niet. Ook ik ben opgevoed met het idee dat het de bedoeling is dat ik hard studeer, een meisje trouw, een huis koop en kinderen neem. I did that! En ik ben heel gelukkig! Maar de manier van leven in het Westen gooit roet (en meer zooi) in het eten.

Eten is er op dit moment nog steeds genoeg. Genoeg om de hele wereld te voeden. Sterker nog; genoeg voor 12 miljard mensen! Maar klimaatverandering gooit roet in het eten (ook letterlijk) en dat is naast niet lekker zeer levensbedreigend. Degene die daar het meest last van hebben zijn de mensen die hier het minst debet aan zijn. Steeds meer mensen in deze gebieden ondervinden de verandering van het klimaat. De regen die vroeger op vaste tijden viel, valt teveel, minder of helemaal niet. Het wordt deze ouders moeilijker en moeilijker om hun (grotere) gezinnen te voeden.


Wat doe je dan? Dan kan je besluiten om het aantal kinderen te beperken. Heel slim! Op die manier wordt het voor de ouders beter te behappen.
Is klimaatverandering dan een zegen om de stijgende wereldbevolking een halt toe te roepen? In zekere zin wel. WHAT?! Wacht even... Het is maar net hoe je het leest. Als je leest dat klimaat verandering miljoenen levens gaat eisen en daarmee de overbevolking decimeert, en daar kun je wel eens gelijk in krijgen, maar dat noem ik geen zegen. Eerder een ramp on epic scale. Wel de groeiende bewust wording onder vrouwen over het hebben van veel kinderen in korte tijd plus een fikse dosis girl-power, zoals deze vrouwen je kunnen vertellen.



Problem solved? Zat de wereld maar zo simpel in elkaar...
Over overbevolking zijn boeken vol te schrijven. Een veel te groot deel van de bevolking leeft onder erbarmelijke omstandigheden. Het is een van de zaken die onder druk staan. Niet zozeer dat er 'geen plek meer is', want er is nog plek zat, maar het verbruik. Maar dat het hard is gegaan zal niemand ontkennen. Zie hieronder.




Maar er is ook goed nieuws, want als we deze jongens mogen geloven zijn we nog wel aan het groeien, maar gaat het minder hard.




Hoe het ook zij; de 7 miljardste komt eraan! En Moeder Aarde heeft ook last van Nestel-drang. Dit 'nest' moet schoon! Dus aan de gang, mensen. Stofzuigen, ramen lappen, lekkende kranen maken en al die andere projecten die zijn blijven liggen... Dan begin ik alvast met smeren; want 6.999.999.999 beschuitjes met muisjes smeren zich niet vanzelf!
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...