maandag 26 december 2011

Landgenoten...



Bea, ik heb er altijd wel gemogen. Een intelligente vrouw met het hart op de juiste plaats. Maar gister kreeg ze een staande ovatie en een lintje van me!! Bea zegt wat ze hoopt en doet wat ze kan? What?!



De kersttoespraak (hier de gehele tekst!) van onze Koningin dit jaar mocht er wezen! Ik stond te juichen op de bank! You tell 'm, girl! Ik was nog niet bekomen van de ene uitspraak of een andere golfde erover heen. Dit soort zinnen: "In het Handvest voor de Aarde wordt dit uitgangspunt zo verwoord: ”De aarde, ons thuis, is een unieke leefgemeenschap. De mondiale natuurlijke omgeving met haar eindige hulpbronnen is ons aller zorg. Bescherming van de vitaliteit, verscheidenheid en schoonheid van de aarde is een heilige opdracht.” 'Duurzaamheid’ wordt dat vandaag genoemd. Dit vraagt niet alleen nieuwe eisen en regels voor houdbaarheid maar ook het bewust omgaan met al wat de natuur ons geeft. De aarde die het leven voedt maar niet voor zichzelf kan spreken, moet stem krijgen." AND SCORE!

En deze dan? "Bemoedigend zijn de vele initiatieven om goede voornemens in praktijk te brengen. Zuinig gebruik van energie en water ligt binnen ieders bereik. Kritisch en bewust kopen blijkt het hele aanbod van goederen en diensten te kunnen beïnvloeden. Ondernemers richten zich meer en meer op verantwoorde productie en houden rekening met de gevolgen voor het klimaat. Veel mensen spannen zich in voor natuurbehoud en leren kinderen oog te krijgen voor de onvervangbare schatten van de aarde. Ook voor de verbondenheid tussen landbouw en leefomgeving zetten velen zich enthousiast in. Op al die mogelijkheden kunnen wij elkaar aanspreken. Oude en nieuwe media informeren ons en roepen op om verantwoordelijkheid te nemen, elk op eigen niveau. Wat begint in het klein kan uitgroeien tot een nieuwe cultuur van zorg om de toekomst. Wie de wereld wil veranderen, moet nu eenmaal beginnen bij zichzelf." HEAR HEAR!

Ik heb zo'n vermoeden dat onze Bea de Trendrede 2012 ook heeft gelezen. Want gierend van het lachen (want ik kan mijn oren niet geloven!) hoor ik haar met deze zin eindigen: "Ik zeg wat ik hoop en doe wat ik kan". Alleen spreekt ze in de 'wij-vorm', want daar is ze Koningin voor, natuurlijk...

Maar Bea, als je ons groen-doeners echt wilt helpen, zorg er dan voor dat we zo snel mogelijk afkicken van onze olieverslaving en nu beginnen met uitfaseren. Te beginnen met de teerzanden in Canada. U schijnt wat connecties te hebben met deze jongens en meisjes...

Thanks!

donderdag 24 november 2011

De Doe-het-zelf-ers



Dat we ons in turbulente tijden begeven hoef ik u niet uit te leggen. Meerdere systemen kraken in hun voegen en we begeven ons nu al een tijdje in tijden van transitie. Deze verandering heeft, net als elke andere verandering tijd nodig om tot wasdom te komen. Toen ik me jaren geleden in deze materie ging verdiepen, waren de duurzame initiatieven op één hand te tellen. Nou, die tijden liggen definitief achter ons! Ik krijg nu bijna dagelijks nieuwe initiatieven binnen via Twitter. Meestal nog een-pittertjes, want de grote jongens en meisjes (met visie) zijn hier natuurlijk al langer mee bezig. Ook in Breda begint het te groeien!

Afgelopen dinsdag was ik op de duurzame netwerkborrel van CleanDrinks Breda in het Grand Theatre. Daar was van alles te horen, lezen en zien, maar wat we het meest is bijgebleven is de 'buzz'. En dat merk ik vaker bij duurzame of groene bijeenkomsten. Het broeit! Dat wil niet zeggen dat we er al zijn. Verre van zelfs. Maar meer en meer mensen zien in dat we ons op dit moment op een doodlopende weg begeven. Dan kon je twee dingen doen. Bij de pakken neerzitten of actie voeren. Sinds kort is er een nieuwe groep aan het op staan. Deze doeners gaan het gevecht niet aan maar blijven ook niet steken in lijdzaamheid.
Ze buigen niet meer mee. Ze stappen uit de situatie, herijken het innerlijk kompas en kiezen een eigen richting (bron: TrendRede 2012, must read!).

En het gebeurt! Ik zie het ontstaan en de energie die daarbij vrijkomt is gigantisch en besmettelijk. Het versterkt een gevoel van eigen kracht, van eigenwaarde, van wél het verschil kunnen maken. Je doet er weer toe. En als je deze doe-het-zelf-ers, met al hun verschillende ideeën en meningen, bij elkaar stopt krijg je prachtig vuurwerk.

Maar nogmaals; we zijn er nog niet. Vele zetten hun eerste voorzichtige stapjes, ander maken grote sprongen, maar allemaal zijn we zoekende. Naar elkaar, naar gelegenheidscoalities en naar de juiste weg vooruit. Daar horen de gebruikelijke botsingen bij. Het oude systeem is niet simpelweg inwisselbaar voor het nieuwe, maar zal moeten evolueren.

Daar bevinden we ons nu en ik geniet er elke minuut van!


woensdag 9 november 2011

Blut!


Het is op dit moment even erg druk en kom ik niet aan een nieuwe blog toe... Maar dit filmpje wil ik je niet onthouden. Deze dame (Annie Leonard) was voor mij het keerpunt. Toen ik haar voor het eerst zag in The Story Of Stuff was ik om! Ik ga me actief inzetten om die transitie te verkennen, te begeleiden en te realiseren. Ondertussen maak ik met RayRadio een wekelijks duurzaam radioprogramma, heb ik Transition Town Breda en Breda DuurSaam mede opgericht, heeft mijn bedrijf er een groen zusje bij (Get2Better) en natuurlijk deze blog.

En dat allemaal door een filmpje! Na The Story Of Stuff volgde er meer 'Stories'. Die van 'bottled water', Electronics, Cap & Trade en meer... En nu is er een nieuwe! The Story Of Broke


zaterdag 15 oktober 2011

Samen naar beter!



Als MilieuRidder zou je toch verwachten dat ik vooraan sta met mijn vlaggetje, maar ik twijfel... Ik wil er eigenlijk bij zijn. Ik MOET er eigenlijk bij zijn. Ik voel een sterke betrokkenheid en sympathie met deze beweging. Want ook ik val onder die 99%. Vandaag 15 oktober zullen wereldwijd vele steden zich aansluiten. Ook in Nederland. Toch ga ik er vandaag naar alle waarschijnlijkheid niet bij zijn. En dat voelt een beetje als verraad. Iedereen voelt aan z'n donder dat de boel dusdanig scheef loopt dat dit iedereen zal raken en al raakt. Waarom er toch niet bij zijn?

Deze hele Occupy Movement is moeilijk te vangen in een enkele boodschap. Deze slogans vertellen het eigenlijk het beste. Is het gericht tegen het uit de klauwen gelopen kapitalisme? Ja. Is het gericht tegen steeds groter wordende kloof tussen arm en rijk? Ook. Is het gericht tegen banken die zo groot zijn geworden ('to big to fail') dat ze daardoor veel te grote risico's kunnen nemen omdat de samenleving ze toch wel redt? Zeer zeker! Maar het gaat dieper.

De verandering die nu opborrelt komt van dieper. De Occupy Movement is er eentje van. Een heerst onvrede. Burgers vinden hun heil niet meer bij de traditionele partijen, gevestigde instituten of kerkelijke instanties. Hebben we het hier in Nederland dan zo slecht? Hell No! Nederland is, zeker op dit moment, een van de betere landen waar je nu kunt bevinden. Natuurlijk is er genoeg te klagen en te veranderen, maar in verhouding tot veel andere landen is het hier goed toeven. Vooral ook omdat wij een bezig volkje zijn. Doeners! We zijn een van de meest ondernemende landen in de Europese Unie mede dankzij onze grootte.

Ook ik ben een doener. Een van de dingen die ik heb gedaan is het (mede)oprichten van Transition Town Breda en Breda DuurSaam. Waarom? Omdat deze groep zich niet richt 'tegen', maar 'voor'! Dit is een belangrijk verschil. Energie is een kostbaar goedje en daar moet je zuinig mee omspringen. Dus in plaats je energie/onvrede te richten tegen iets, kies ik ervoor mijn energie te gebruiken voor iets. Vóór de verandering. Ik verken, verbind, onderzoek en help mee om die verandering van onderop op lokaal niveau te realiseren. Dat kost verschrikkelijk veel energie, maar levert me nog veel meer op!

De moeilijkheid zit hem in het feit dat wij allen onderdeel (en in sommige gevallen debet) zijn van dit complexe en in zijn voegen krakende systeem. De enige manier om dit te veranderen is die verandering te zijn. Dat gaat soms met sprongen en soms met babystapjes. Maar steeds meer mensen – eerst sluimerend maar steeds zichtbaarder – zijn zich aan het hergroeperen. Ze organiseren zich daarom in alternatieven. Van buurtcomités tot online netwerken.

En daar zit de oplossing. Organiseer jezelf. Of je dat nou doet in de Occupy Movement of op lokaal niveau; its's all good, maar doet iets! Geloof me; het geeft een enorme voldoening. De toekomst ligt niet vast, je hoeft niet lijdzaam toe te zien, ze is maakbaar. En daarin ben jij net zo belangrijk als ieder ander.

Daarom laat de de Ocuppy Movement voor nu nog even voor wat het is en tank ik dit weekend wat bij in de moestuin. Want komende weken staat er veel op het programma op transitie-gebied hier in mijn Breda. Om af te sluiten met een quote uit De TrendRede 2012 van De burger van Stavast: “Ik zeg wat ik hoop en ik doe wat ik kan”.

dinsdag 11 oktober 2011

Massale 'burn-outs' bij ooievaars!



Voor alle zwangere vrouwen die eind deze maand op klappen staan: jouw kind kan het wel eens worden! Op Halloween verwelkomen we de 7 miljardste bewoner op deze planeet. Gefeliciteerd! Grote kans dat ik de 8 miljardste inwoner ook de hand mag schudden want die zal, zoals het er nu naar uitziet, een 13 jaar later het licht zien. "Kan de Aarde al deze mensen wel dragen?" Eh.. nee. En zijn ontwikkelingslanden niet debet aan deze explosieve bevolkingsgroei? Eh... ja. Dan is het hun schuld! Zat de wereld maar zo simpel in elkaar...

Ikzelf heb één zoon. Hij is het mooiste en slimste mensje dat er op deze planeet rondloopt. Ja, mooier en slimmer dan die van jou. Een lichtend voorbeeld voor ons allen en hij wordt 13 op 21 december 2012! Mijn zoon is de nieuwe verlosser! Maar hij is ook een van de grootste energie- en grondstofverslinder van de moderne wereld. Hij gaat met enige regelmaat in bad, groeit in no-time uit zijn regelmatig gewassen kleding en is verzot op een kippenpootje en balletjes gehakt. Hij is dol op zijn (spel)computer en kerst. Overal lampjes en kaarsjes aan, de verwarming op 1000 en heerlijk eten met de familie(s). Die maand is sowieso feest, want naast kerst en zijn verjaardag, komt ook Klaas op bezoek en als klap op de vuurpijl wordt deze maand ook nog eens afgesloten met klappende vuurpijlen. Wat een feest!

En wat een verbruik! Dat godswonder van mij loopt 1-op-1, als het niet meer is! Dat kun je niet zeggen van een kind in Niger. Die loopt naar alle waarschijnlijkheid 1-op-30 of zo. De invloed van de mensheid op het milieu heeft niet zozeer te maken met de hoeveelheid mensen, maar over hoeveel we verbruiken en hoeveel ruimte we daarvoor innemen. Mijn zoon verbruikt een hoop spul en ruimte. Zijn eco-footprint is een kleine 100 keer groter die van zijn leeftijdsgenootje in Ethiopië. Niet alleen is zijn verbruik 100 keer hoger; zijn vervuiling ook!

Maar ik kan deze 'mini-me' moeilijk wegdoen. Ik kreeg hem vóór ik Milieuridder werd. Dus voeden we hem hier thuis zo eco-vriendelijk mogelijk op. Maar zou ik, als ik nog geen vader was, overwegen om geen kinderen te nemen uit eco-oogpunt? Ik denk het niet. Ook ik ben opgevoed met het idee dat het de bedoeling is dat ik hard studeer, een meisje trouw, een huis koop en kinderen neem. I did that! En ik ben heel gelukkig! Maar de manier van leven in het Westen gooit roet (en meer zooi) in het eten.

Eten is er op dit moment nog steeds genoeg. Genoeg om de hele wereld te voeden. Sterker nog; genoeg voor 12 miljard mensen! Maar klimaatverandering gooit roet in het eten (ook letterlijk) en dat is naast niet lekker zeer levensbedreigend. Degene die daar het meest last van hebben zijn de mensen die hier het minst debet aan zijn. Steeds meer mensen in deze gebieden ondervinden de verandering van het klimaat. De regen die vroeger op vaste tijden viel, valt teveel, minder of helemaal niet. Het wordt deze ouders moeilijker en moeilijker om hun (grotere) gezinnen te voeden.


Wat doe je dan? Dan kan je besluiten om het aantal kinderen te beperken. Heel slim! Op die manier wordt het voor de ouders beter te behappen.
Is klimaatverandering dan een zegen om de stijgende wereldbevolking een halt toe te roepen? In zekere zin wel. WHAT?! Wacht even... Het is maar net hoe je het leest. Als je leest dat klimaat verandering miljoenen levens gaat eisen en daarmee de overbevolking decimeert, en daar kun je wel eens gelijk in krijgen, maar dat noem ik geen zegen. Eerder een ramp on epic scale. Wel de groeiende bewust wording onder vrouwen over het hebben van veel kinderen in korte tijd plus een fikse dosis girl-power, zoals deze vrouwen je kunnen vertellen.



Problem solved? Zat de wereld maar zo simpel in elkaar...
Over overbevolking zijn boeken vol te schrijven. Een veel te groot deel van de bevolking leeft onder erbarmelijke omstandigheden. Het is een van de zaken die onder druk staan. Niet zozeer dat er 'geen plek meer is', want er is nog plek zat, maar het verbruik. Maar dat het hard is gegaan zal niemand ontkennen. Zie hieronder.




Maar er is ook goed nieuws, want als we deze jongens mogen geloven zijn we nog wel aan het groeien, maar gaat het minder hard.




Hoe het ook zij; de 7 miljardste komt eraan! En Moeder Aarde heeft ook last van Nestel-drang. Dit 'nest' moet schoon! Dus aan de gang, mensen. Stofzuigen, ramen lappen, lekkende kranen maken en al die andere projecten die zijn blijven liggen... Dan begin ik alvast met smeren; want 6.999.999.999 beschuitjes met muisjes smeren zich niet vanzelf!

dinsdag 20 september 2011

“Ons bin zûnig!"



Nederlanders staan in het buitenland bekend als zuinig. Nou, vooral in België dan. Hoewel 'Going Dutch' in de VS zoveel betekent als 'ieder betaalt zijn eigen kostje'. Ook behoorlijk zuinig... Nou mensen, maak je borst of borsten maar nat, want tijden van weleer keren terug. De broeksriem moet opnieuw worden aangetrokken. En niet zo zuinig ook! Zeeuws Meisje (met ook een leuk hoedje); kom er maar in...



De troonrede zal vandaag worden voorgelezen, maar is een formaliteit, want de miljoenennota was WEER uitgelekt. Hoewel uitgelekt; hij stond 'gewoon' online... Hoe dan ook; we moeten met z'n allen een stap(je) terug. Koopkracht-daling... Dat zagen we al aankomen, maar kunnen we dat ook?

Koopkracht-daling is slecht nieuws voor economieën die groei nastreven. Minder geld te besteden, minder groei. Ikzelf geloof allang niet meer in dat 'groei-verhaal', want we zitten al ruim aan de taks van deze planeet, maar dat terzijde. Maar minder koopkracht betekent dat we onze zuurverdiende centjes wijs moeten besteden. Maar aan wat? Een logische keuze zou zijn dat het gros gaat voor het goedkoopste van het goedkoopste, daar waar het kan. Niet op uiterlijk vertoon, maar op zaken die niet goed zichtbaar zijn. Zaken als eten en huishoudelijke apparatuur en zo. De buren moeten natuurlijk niet het idee krijgen dat het financieel tegenzit met de 'Van-der-Buurtjes'. Dus koopjes, aanbiedingen, twee-voor-de-prijs-zestien, hamsteren, laagste-prijs-garantie, kiloknallers en kopen in bulk. Met joker-stickers! "Zegeltjes erbij?" JOT!!

Maar hoe zat het ook alweer met 'goedkoop is duurkoop'? Nou, dat iemand anders bloed voor jouw koopje en met terugwerkende kracht jezelf. Nee? Eens kijken...
Een broodrooster voor 15,- euro kan natuurlijk niet. Ja, in Weirdoland, maar niet voor het echie. Iemand wordt hiervoor uitgeknepen. Goedkope zonnepanelen? Zelfde verhaal plus dat vaak ook de natuur een flinke douw krijgt.

Maar wat is dan de ECHTE prijs voor, ik noem maar wat, een spijkerbroek? Geen idee... In Nederland?Eurootje of 600,-, schat ik? Of ik een grapje maak? Nee hoor. Inclusief ziekenhuisopname, he! Want de ziektekosten die dat zandstralen van die Blue Jeans mee zich meebrengt zijn alles behalve grappig.

In de meeste gevallen kunnen we stellen (duurzame producten daar gelaten...) dat de duurdere versies niet veel beter zijn dan de goedkopere. Met dit verschil dat je betaald voor de naam. Een Gucci tasje voor 2400,- euro? Yeah right! Dan WIL je gewoon belazerd worden! Nou vooruit; de tas voor de tas is eco... 



De pest is dat dit economisch systeem botst met de leefbaarheid van deze planeet. Hoe schoner en duurzamer de producten, des te duurder ze worden. Niet echt handig in tijden van recessie. Er moet juist zoveel mogelijk worden gekocht en verkocht. Het liefst zo 'slechtkoop' mogelijk. Ging vroeger een TV 15 jaar mee, nu nog maar een fractie daarvan. "Och, hij was maar een paar honderd euro. Koop gewoon een nieuwe." En zo jagen we in record tempo al onze grondstoffen er doorheen en vervuilen we ons nest ergens anders. Richard Sennet: "Er is een wereld ontstaan die aangedreven wordt door het creëren van behoeften om te kunnen produceren, in plaats van het produceren op basis van behoeften." Maar het MOET anders stort dit systeem in elkaar. Of kan het ook anders?

Er worden wel stappen gezet naar een volhoudbare circulaire economie, but we're not quite there yet. Gelukkig begint onze Koningin ook langzaam maar zeker in te zien dat deze weg doodloopt en weigert het volk nog langer voor te liegen! "Koersvast in onzekere tijden... Welke koers?!"
De trendwatchters van De TrendRede zien wel een verandering van koers. Kijk, dit is interessant! Ik citeer: "Een nieuwe bevlogen groep laat oude systemen voor wat ze zijn. Ze gaan terug naar de basis van ieder systeem: de mens. Ze zoeken niet langer naar de grote gemene deler, maar naar de kleinst mogelijke schaal om bestaande problemen op te lossen."

De TrendRede kan je via deze link in zijn geheel lezen. En nog gratis ook...

Da's nog eens waar voor je geld!


donderdag 8 september 2011

De techniek zal ons redden!

Ik kan het woord zelf bijna niet meer horen. Ik zit dan ook diep in deze materie... Duurzaam. Maar wat houdt duurzaam nou precies in? Iets dat lang-houdbaar is? Ja, ook! Maar niet alleen. In het Engels gebruiken ze het woord sustainable. Wat eigenlijk 'volhoudbaar' betekent. Da's eigenlijk een beter woord. Volhoudbaar. Tot in het oneindige. For Ever And Ever! Een sprookje?
Denken dat de lineaire manier van leven zoals we nu doen oneindig is, dat is een sprookje. Sterker nog; voor het eerst in de geschiedenis van mensheid lopen we tegen de grenzen van deze planeet aan. Op zich een 'knappe' prestatie, maar ondervinden er meer en meer hinder van. De wegwerp-maatschappij loopt op z'n einde. 

Hallo cyclische maatschappij!

We zijn nogal gehecht aan spulletjes. Onze zolders puilen uit! Een deel wisselt steeds vaker van eigenaar op sites als Marktplaats of we geven het weg aan vrienden en kennissen. Da's al een stap in de goede richting. Maar hebben we nu echt allemaal een grasmaaier nodig? Of een sneeuwschuiver? Tegenwoordig kun je dit ook te leen aanbieden via spullendelen.nl. Weer een stap dichterbij! Want naast fossiele grondstoffen worden ook metalen steeds schaarser. Erg interessant artikel, maar slecht nieuws voor de gadgetini's onder ons... Geen (betaalbare) slimme telefoontjes, computers of AaiPets meer. Zelfs duurzame energie komt in de problemen!

Dus die techno-fix is van baan?
Pretty much! Mits we blijven weggooien. Maar als we het voor elkaar kunnen krijgen om onze benodigdheden zonder verlies van grondstoffen her te gebruiken, dan maken we een kans. Een cyclische economie met duurzame producten. Zie dit filmpje hieronder.

Wat hier ook ter sprake komt is 'eigendom'. Als je een wasmachine koopt, koop je het hele ding. En als hij onherstelbaar stuk is, dan moet je hem laten ophalen of wegbrengen naar de milieustraat. Vanuit daar wordt hij gerecycled (voor zover dat gaat) and that's that. Interessanter wordt het als je alleen de techniek (de wastechniek) koopt, maar het product blijft eigendom van de producent. Het dwingt de producent anders te gaan vormgeven. Geloof me, Apple of Nike worden niet echt gelukkig als je al hun afgedankte spullekes voor de hoofdingang dropt. Grondstoffen worden op die manier 1-op-1 hergebruikt of gecomposteerd. Afval bestaat dan (bijna) niet meer en kosten worden gereduceerd. Helemaal als het lokaal geproduceerd wordt. Dus de techniek zal ons toch redden? Dat ligt verscholen in de toekomst. Gewitutnooinie! De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Samen komen we er wel. Stapje voor stapje, maar of elke stap ook de juiste is... Zo ook dit spelletje hieronder.  
  Als je de icoontjes in de juiste volgorde aanklikt bereik je Utopia! Een Japanse Utopia, wel te verstaan. Grappig aan dit spelletje vind ik het duurzame gehalte dat het in zich meedraagt. Ook hier is samenwerking de sleutel tot succes.
Hoe te spelen?
  • Klik op één van de icoontjes onderaan het spel.

  • Elke keer als je een icoontje aanklikt groeit de vallei.

  • Je 'wint' als alle icoontjes op 'Level Max' staan.

  • Je keuze hebben effect op hoe de vallei zich ontwikkeld.

  • Dus denk goed na over de volgorde.
Lukt het je niet om alle levels op MAX te krijgen?
Laat het me weten via een berichtje op facebook.

vrijdag 2 september 2011

Paniekzaaiers!


Ik ben er eentje. Ik was me er niet van bewust, maar nu we een kleine twee jaar verder zijn, moet ik het toegeven. Ik ben een paniekzaaier. Komt voort uit onzekerheid. Maar ik maak me dan ook terecht zorgen! Doe ik het wel goed? Nog meer info doorspitten. Nog maar eens navragen. Klopt het wat ik doe? I need to chill the funk out!

Het is dan ook een flinke berg info die je geest te verwerken krijgt. Probeer dat maar eens meester te worden. Maar die paniek is niet gezond. Niet voor mij en volgens mij ook niet voor de plantjes. Ik moet leren om te relaxen op de moestuin. Zoals Doe Maar ooit zong met Nederwiet. "Dat gedoe met voorkiemen en zo is allemaal maar haaaaaaaastige spoed. Dat plantje weet zelf het beste wanneer het op moet komen, dus laat maar gaan, dat gaat wel goed!"

De tegenpool van paniekzaaiers zijn struisvogels. Zij verbloemen het feit dat ze snel in paniek raken door zich voor problemen af te sluiten. Zij gebruiken zinnen als "Ach, dat valt allemaal wel mee." en "Zo'n vaart zal het wel niet lopen" en natuurlijk "Het zal mijn tijd wel duren"! Dat is een handig mechanisme. Op die manier lijkt je onaantastbaar. Een rots in de branding. Cool als The Fonz! Maar brengt niets in beweging.

Paniek zorgt wel voor beweging. En hoe!! Paniekzaaiers schieten alle kanten uit en hebben een duidelijke mening. "We moeten dit of dat!", zeggen (of schreeuwen) ze vaak. Maar paniek is, net als angst, een slechte raadgever. Maak nooit een beslissing als je in paniek bent. Nou paniek is er! Of het nou gaat over de economie, grondstofschaarste, het klimaat, 2012, bevolkingsgroei, terrorisme, tsunami's, kernrampen, vervuiling, roofbouw of het tekort aan schone onderbroeken; genoeg om elke nacht gillend en badend in het zweet wakker te worden.

Da's natuurlijk niet echt bevorderlijk voor je gezondheid. Net als verliefdheid. Je kunt niet je hele leven verliefd zijn; je zou het niet overleven. Ik heb het over ECHT verliefd zijn, he! Hetzelfde geldt voor paniek. Niet de hele wereld op je nek nemen, maar een stukje daarvan. Maar doen alsof er niets aan de hand is, is de realiteit ontkennen. Er loopt definitly iets scheef. What to do?

Chill the funk out! (Ik gebruik inderdaad het woordje 'funk' op dezelfde wijze als artiesten dat doen. Staat wel zo netjes, maar dekt toch de lading.) Verken de staat waarin we als soort verkeren, raak dan in paniek (maar kort!), laat het bezinken en beslis dan of en wat je eraan kan doen, if you give a damn!

Nou, die moestuin gaat me aan het hart! Vanaf nu probeer ik er wat relaxter mee om te gaan. Gaat er iets mis? Dan gaat het mis. Ik laat het bezinken en kijk wat ik eraan kan doen. Zo blijft het leuk. Voor mezelf en de plantjes.


Oh kak! Waar komen al die slakken vandaan!?!?

maandag 29 augustus 2011

Naar de maantjes!


Kerncentrales gaan met enige regelmaat naar de maan en dat bracht een aantal lieden op een idee... Laten we een kerncentrale wegzetten op de maan! Begrijp me goed, ik ben dol op mensen met ideeën! Heerlijk! Want in die koppies gebeurt tenminste wat. Lekker brainstormen, lekker 'out of the box' denken! Zalig! Maar er is een grens! Dit is er eentje...

Dit soort plannetjes zijn er om afgeschoten te worden. Naar de maan, ja... Hoewel het geen slecht idee zou zijn om de wereldleiders van deze planeet ook af te schieten. Ho ho, de ruimte in bedoel ik!! Hoewel een aantal daar wel van me mogen blijven. Dat dan weer wel...

Nee, ik bedoel, schiet die bobo's de ruimte in en laat ze de planeet, waar we het allemaal op moeten zien te rooien, eens aanschouwen vanuit een ander perspectief. It's a mind blowing experience, heb ik me laten vertellen. Zie die blauwe bol, maar zie vooral die enorme zwarte leegte eromheen. Zie dat er maar één Aarde is. Geen twee of drie. Zie ook dat er geen grenzen op staan. Zie dat er eigenlijk geen Duitsers, Nederlanders, Russen of Chinezen bestaan. Geen jij en zij. Maar alleen een wij. Aardebewoners, that's it.

Het zou een hoop zaken in een ander daglicht stellen, hoop ik. Ik ben een enorme fan als het gaat om science fiction. Ik geef mijn linkerarm voor een ruimtereis. To boldly go where no (wo)men has gone before. Maar er is science fiction en science fact en het feit is dat kernenergie nog steeds kampt met een hoop mankementen, waarvan afval en straling verreweg de grootste zijn. Laten we eerst maar eens proberen het hier op Aarde op orde te krijgen, voordat we onze problemen elders droppen, heren!



zondag 31 juli 2011

Look at the shiny-shiny!

Van huis uit ben ik niet erg sterk als het aankomt op het balanceren van het huishoudboekje. Schijnt vaker voor te komen met lieden met een creatief beroep. Iets met linker en rechterhersenhelften of zo... Dat moet je niet willen verlangen van creatievelingen. Maar creatief boekhouden dan? Tja...

Geld! Je lijkt er soms nooit genoeg van te hebben. Voor je het weet is het op.
"You're a slave to the money, then you die.", zongen The Verve met hun hit 'Bittersweet Symphony'. Het succes had alleen een bittere nasmaak. Het nummer bevatte namelijk een sample van de orkestversie van 'The Last Time' van The Rolling Stones. Dit was aanvankelijk met goedkeuring van de Stones zelf, maar toen het nummer uitkwam vond Allen Klein (die de rechten van 'The Last Time' bezit) dat de sample er te dik bovenop lag, en klaagde The Verve aan. De rechten werden toegewezen aan zijn ABKCO Music, die een aantal licenties van The Rolling Stones beheert. Het resultaat was dat The Verve al het geld dat het verdiend had aan de keren dat het nummer werd gedraaid moest terugbetalen. Bron.  Bittersweet indeed...

Terugbetalen... Dat is geen probleem, mits je het heb. Maar dat wordt tegenwoordig voor een hoop lieden steeds lastiger. Kranten koppen dagelijks met landen als Griekenland, Spanje, Italië, Ierland, Portugal die moeite hebben met terugbetalen. Met name de rente. Met klap op de vuurpijl nu The United States of America die last heeft van een schuld van een slordige $ 14.000 MILJARD!

Je kan zeggen wat je wilt over mijn huishoudboekje, maar zelfs ik maak het niet zo gortig. $14.000 miljard?! Da's 14 biljoen dollar! Are you shittin' me? Om een beetje een idee te geven van de hoeveelheid geld waar we het over hebben; hier een grafische voorstelling. Het gevolg van dit soort Dagobert-Duck-Bedragen is dat geld zijn waarde verliest. Ik heb het dan niet over deflatie, maar een begrip als geld op zich. Of je nou 1000 of 3000 miljard schuld hebt; betekent het uberhaupt nog iets?
John Maynard Keyes zei ooit: "If I owe you a pound, I have a problem; but if I owe you a million, the problem is yours."

Yours... Bedoelt hij daar de geldverstrekker mee of Jan-Met-De-Pet? In my humble opinion zitten we zo diep gevangen in deze economische moloch door wederzijdse afhankelijkheid dat ALS dit kaartenhuis in elkaar zakt het iedereen in zijn val mee zal nemen.

But don't take my word for it! Let wel; ik ben een crea-thea (of theo). Ik maak van niets iets. Ik creëer! Wat blijkt? Dat doen banken ook! Geld verschijnt vanuit niets! HUUB-HUUB-HUUB... Barbatruuk! Te lezen in: Wat is het probleem van het huidige monetaire systeem? Er is meer schuld (door rente) dan daadwerkelijk geld? Hier haak ik af... Ik snap er geen drol van. Maar één ding is zeker; the sheit is hitting the fan! We're not consuming our way out of this one... cause this planet is also maxed out!

maandag 18 juli 2011

Dieren doodmaken

Het is eigenlijk al weer oud nieuws. De discussie over het doodmaken van dieren met of zonder verdoving.  Wat is nu 'beter'? Religieuze tegenstanders bevonden zich voordat ze het wisten ineens broederlijk schouder aan schouder. Dat was even wennen...  Ik vond het wel grappig om te zien. Wat minder grappig vond ik het gegeven dat er voorbij wordt gegaan aan vleesconsumptie an sich. Want waar gaat het nu eigenlijk over?

Een tijdje geleden waren we op De Open Dag van lokale boeren. Een kijkje in de keuken van kaasmakers, aardbeien- en fruittelers. Heel gezellig, leerzaam en druk. Op een van deze boerderijen zagen we een ren vol met scharrelende kippetjes. De geluidjes, het gegraaf, de loopjes, we vonden het allemaal leuk. Zo ook mijn zoon die echt verzot is op kippenpootjes. Grappend zei ik hem: "Kijk schatje, zo zien kippenpootjes er nu uit als ze nog leven!" De grap viel in slechte aarde... "Dat moet je niet zeggen, papa! Dat vind ik niet leuk..."

De twee realiteiten botsten met elkaar. De afstand tussen deze scharrelkippen en de kippenpootjes bij de (bio)slager liggen blijkbaar mijlenver uit elkaar. Maar als je vlees (of dierenspieren) wilt eten moet hij nu eenmaal eerst dood. Dat kan op allerlei manieren. Maar of dit nu verdoofd of onverdoofd gebeurd; het is geen fijn gezicht. Trust me, I know... Er zijn dan ook in Nederland nagenoeg geen mensen te vinden die dit kunnen. Daarom laten we dit doen door een select gezelschap achter gesloten deuren. Hier vind je geen webcam aan de muur...

Maar is dit hypocriet? In weze wel... Kunt u eigenhandig een kip slachten? Ik niet. Laat staan een lammetje of kleuterkoe (kalf). Uw maag draait zich om bij de gedachte. Maar u kunt het wel eten? Voor mij hoeft het niet. Ik leef gelukkig op een plek in de wereld waar het niet nodig is om vlees te eten. Maar als de nood ooit aan de man komt, wordt het voor mij een spannend moment. Misschien ben ik gewoon een softie. Een dieren-knuffelaar.

De jongen op deze site is zeker geen softie. Hij legt stap voor stap uit hoe je een kip slacht en klaar maakt om gegeten te kunnen worden (inclusief nietsverhullende foto's...). Ik heb een zekere bewondering voor dit soort mensen. When the going gets though, kan ik dit dan? Als dit beestje een prima leventje heeft geleid, dan is het toch prima dat je hem uiteindelijk oppeuzelt? Dood gaat ie toch!
Alexia Allen van Hawthorn Farm kan het wel en doet het voor. De realiteit van het eten van vlees.



Okee, ik ben een softie. Ik geef het toe. Ik kan het niet en doe het dus ook niet. Ik kan het dan ook niet eten! Mensen zeggen me weleens: "Wat knap dat je dat al zolang volhoudt!" Het is niet een kwestie van volhouden, het is een kwestie van simpelweg niet KUNNEN eten. Daarom is het zo 'makkelijk'.
Als je weet wat ik weet en gezien hebt wat ik heb gezien is deze keuze eerder logisch. Als je geniet van een lekker stukkie vlees en het je niet uitmaakt waar dit vlees vandaan komt, kijk dan vooral de film Food Inc. NIET! Seriously...

De moraal van dit verhaal? Diervriendelijk doden; graag! Welke methode dat is laat ik graag aan de experts over.  Maar diervriendelijk leven staat bij mij hoger op het to-do-lijstje. En of je nu wel of niet besluit om geen of minder vlees eten, zorg er dan op z'n minst voor dat de oorsprong koosjer is...

Smakelijk!

maandag 27 juni 2011

Kiezen voor delen!

Vorig jaar zijn we ermee begonnen. Een moestuin! Kwam door internet. Ik stuitte een paar jaar geleden op het begrip Permaculture (Permanent Agriculture) en was meteen gegrepen. Ik dook dankzij YouTube-filmpjes en sites diep in deze wereld. De natuur voor jou laten werken door een doordacht ontwerp-systeem waarbij de ene plant de andere helpt. Dit is fantastisch! Helaas is de daadwerkelijke uitvoering hiervan een stuk ingewikkelder en vereist dan ook kennis van zaken. 

Nu is permacultuur om in een moestuin toe te passen eigenlijk niet de bedoeling. De moestuin is een onderdeel hiervan. Het is een ontwerp-systeem. Je kunt natuurlijk wel 'bits and pieces' hieruit gebruiken en proberen toe te passen in je tuin, maar het blijft klooien in de marge. Vooral voor een stel newbies als wij. We zijn al blij als er iets uberhaupt opkomt! Op de filmpjes die je vindt op internet zie je heel veel voorbeelden voorbij komen. Dit moet je zo doen en dat zo. En deze kennis is allemaal gratis voorhanden! Dit is een hele belangrijke ontwikkeling. Het gratis delen van kennis!

Van huis uit ben ik zelfstandig grafisch vormgever. Nee, geen ZZP-er (Zelfstandige Zonder Personeel), maar een ZP-er (Zelfstandig Professional). Maar daarover zo meer... Toen ik op min verjaardag (20 oktober 2008) voor het eerst in contact kwam met deze docu over duurzame energie en later met duurzaamheid in het algemeen, vroeg ik me af in hoeverre in ik met mijn werk duurzaam bezig ben. Ben ik niet degene die aanzet tot onnodige aankopen. Ja, soms wel. Damn... Maar moet ik dan al mij expertise en kwaliteiten maar bij het oud papier zetten? Of kan het ook anders?

Het is net als met geld. Met geld an sich is niets mis; het is wat je ermee doet! Zo ook mijn vak. Ik kan het gebruiken om u aan te zetten om spulletjes te kopen die u helemaal niet nodig heeft, met geld dat u niet heeft om indruk te maken op mensen die u helemaal niet kent (Tim Jackson), maar kan het ook inzetten om mijn maatschappelijke verantwoordelijkheid te nemen (zoals dat zo mooi heet) en mee te helpen deze wereld te verduurzamen. Nou, dat laatste is het geworden, maar valt niet altijd mee... Ik worstel, net als vele andere bedrijven, met deze transitie. Met het 'omdenken'. Hoe zet je jezelf 'in de markt', hoe kom je aan werk of werkt dat zo niet meer?

Via een vriend kreeg ik een paar dagen geleden het boek Society 3.0. in handen gedrukt. Ben het nu ondertussen aan het lezen en snijdt hout (met FSC-keurmerk). Je kunt het kopen (15 euro), maar is op de site van Society 3.0 ook gratis te downloaden. Weer gratis kennis! De tijden zijn aan het veranderen. Oude systemen piepen, knarsen en sommige zijn simpelweg gewoon stuk en niet meer te maken. De Zelfstandig Professionals (ZP-ers) zijn volgens dit boek dan ook de toekomst, want zij zijn flexibel, werken over alle grenzen heen, zijn verbinders en eigen baas met dus eigen verantwoordelijkheid. Daarnaast gaan deze ZP-ers steeds meer tijdelijke samenwerkingsverbanden aan. Dan weer werken ze samen met die, dan weer met die. Privé en zakelijk lopen dwars door elkaar heen en werken is geen moetje, maar gewoon leuk. Samen naar beter; dat is het idee. Samen delen en samen werken.

Permacultuur en Society 3.0 hebben behoorlijk wat raakvlakken. Vooral als het gaat om samenwerken. Als je sommige planten bij elkaar zet versterken zij elkaar. Ze delen de grond en samen leveren ze zo meer dan alleen. Ronald van den Hoff zegt hierover in zijn boek (Society 3.0): "Ik praat over een wereld waarin mensen samenwerken in gelegenheidscoalities, tijdelijke samenwerkingsverbanden. En ze delen, delen en delen. In die wereld begrijpt men dat delen vermenigvuldigen is. In die wereld heeft een omkering in het denken plaatsgevonden."

Dat heb ik ook! Het is zo gegroeid. Ik ben nu een jaar of twaalf ZP-er en inderdaad, zakelijk en privé loopt al jaren volledig door elkaar heen en ga steeds meer samenwerkingsverbanden aan en dat werkt uitstekend. Het lastige op dit moment is alleen om aan de gevestigde orde beknopt uit te leggen wat ik kan en doe. Want ik doe/kan echt heel veel! Net als jij! Ik ben meer dan alleen grafisch ontwerper. "Je doet jezelf tekort als je jezelf profileert als alleen grafisch ontwerper", zei die vriend tegen me. Er zijn momenten dat ik het fantastisch doe als vader en echtgenoot. Ik deel lief en leed! Ook als ik momenten ken wanneer ik het fantastisch doe als radiomaker. Er zijn momenten dat ik het fantastisch doe als blogger, voetbaltrainer, leraar, keynote-speaker, aanjager, initiatiefnemer of moestuinder, maar ook momenten dat ik het verpruts, verknal of verklooi. En dat laatste wordt jammer genoeg te weinig gedeeld. Durf ik ook mijn missers te delen of wordt dat nog gezien als een vorm van zwakte? Want ook (of juist) van fouten kun (en moet) je leren.

Een week of 4 geleden toevallig wel! Met een onbekende mede ZP-er en ook nog uit het zelfde vakgebied. We hebben heerlijk gelachen om onze eigen missers. Destijds niet! Maar lekker dat dat kon. Het heeft iets naakts, iets bevrijdends. Wij zijn ook maar gewoon mensen. 


U wilt nog meer missers? Nou vooruit! Het filmpje hieronder laat er een paar zien. U ziet experimenterende moestuinders met een duurzaam hart die kennis (door ervaring) delen met de hele wereld (in het Nederlands...) in de hoop dat daar weer nieuwe wijsheid uit voortkomt. 

En nog gratis ook! 



Met de vriendelijke groenten uit Brabant...


donderdag 2 juni 2011

Komkommer en kwel


Zo is er weinig aan de hand en zo staat heel Europa op zijn kop. De EHEC kwam, zag en besmette binnen no-time duizenden mensen met zelfs, voor een aantal, dodelijke afloop. Het grootste probleem nu is het achterhalen van de bron. Waar komt dit eten vandaan? Hmmm... 

Als moestuin-eigenaar en
Milieuridder ben ik enorm voorstander van lokaal voedsel. Vooral ook omdat het slim is te gaan nadenken over het oeverloos verschepen van voedsel over de hele wereld. Dat kan alleen als olie goedkoop en uitbundig voorradig blijft. Die tijden liggen achter ons. Daarnaast doet het wereldwijd verbruik van 85 miljoen vaten olie PER DAG ons klimaat weinig goeds.

Of zijn, om er snel een paar te noemen, de enorme droogtes in China
en onze 'droogste en zonnigste lente in de afgelopen honderd jaar' toevalligheden? Zelfs oud-weerman John Bernard maakt zich zorgen....

Voor de mensen die denken dat we dit 'mooie' weer alleen te danken hebben aan de enorme extra uitstoot van CO-2, heb ik ontluisterend nieuws. Het komt deels door de toenemende schonere lucht van afgelopen jaren!
WHAT?! Yep, van de regen in de drup!

En zo zijn we weert terug bij voedsel. Onze primaire (of, als je wilt, secundaire) levensbehoefte. De combinatie 'extreme-weer-gevalletjes' en wereldwijde handel in voedsel plus de fluctuerende olieprijzen, maken van de voedselvoorziening een zeer explosieve cocktail.

Wat heeft dit alles met komkommers te maken? Alles en niets. Niets omdat de
EHEC-bacterie op dit moment niet gekoppeld wordt aan komkommers en alles omdat we niet meer weten waar ons eten vandaan komt en het er zelfs naar uitziet of het uberhaupt blijft komen.

Voor wat betreft het transport zal deze tak van sport alle zeilen (soms letterlijk) moeten bijzetten.
Fasten your seatbelts, ladies and gentleman. We might experience some turbulance. Voor wat betreft extremere weersomstandigheden is het ingewikkelder... De akker-managers (maar ook de noeste moestuinders) hebben een lange termijn-planning. Nu zaaien en, als het goed is, kan het over een paar maanden later worden geoogst. Natuurlijk kan 'het weer' af en toe niet meezitten, maar deze managers ervaren het tegenwoordig meer er meer als opereren op de beurs. 'Behaalde resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst', zeg maar. Dat was altijd al zo, maar het wordt nu wel erg dolletjes!

Voedsel van dichtbij heeft een aantal voordelen. Op de eerste plaats weet je weer waar 'het' vandaan komt (handig als je kotsend moet toezien hoe dubieuze stukjes groenten je
WC-pot vervuilen... ). Daarnaast ben je niet afhankelijk van fluctuerende olie (brandstof) prijzen. Als het moet, haal je het op de fiets...



Voor wat betreft de extreem-weer-gevalletjes; geen idee. Te groots. Te onvoorspelbaar. Het enige wat ik kan bedenken is: eerlijk delen. Het klinkt truttig en kinderachtig, ik weet het. Maar we zijn er met z'n allen voor mekaar, voor mekaar, voor mekaar, om elkaar te helpen, nietwaar? 
Think global, act local. Vooral in komkommertijd als vandaag...

Ik heb het vijf voor twaalf op dit moment.


vrijdag 29 april 2011

Deuk in een pak boter


In mijn jongere jaren, toen ik nog Reetje Meur heette, ontmoette ik mijn eerste echte grote liefde. Met de nadruk op 'echte'! Natuurlijk waren de liefdes daarvoor ook echt. Want laten we eerlijk zijn; je kunt ook verschrikkelijk verliefd zijn op je 14e!
Maar nu was ik ouder en werd het allemaal serieuzer en intenser. 19 jaar en op kamers...
Need I say more? Al die 1487 exen van me vragen zich nu af of deze blog over hen gaat... 1486 ervan moet ik teleurstellen. Mijn vrouw piest nu in haar broek van het lachen. U, de lezer van deze blog, moest eens weten... 

"Waar gaat dit verhaal heen"?, vraagt u zich misschien af. Geduld... Hoe hard je hart destijds ook gebroken was, tijd heelt alle wonden en herinneringen over vroegere relaties worden in perspectief gezet. Maar exen laten soms rare sporen na. Zo ook met deze ex. Ik moet elke keer aan haar denken als ik een gedeukt pakje boter zie liggen in de Supermarkt. Deze ex had achteraf gezien een zeer vooruitziende duurzame blik!

Aangezien ik destijds op kamers zat, haalden we soms samen boodschappen. "Dat deed ik ook!", hoor ik u denken.
Jahaa, maar zij koos bij de bakboter ALTIJD voor de meest gedeukte! Want die werden nooit meegenomen en dus weggegooid en dat vond ze zielig voor de bakboter. Ik, op mijn beurt, vond dat vertederend. Toen, omdat ik over mijn oren verliefd was en nu nog steeds! En sindsdien doe ik dat ook. Ik heb een zwak voor kneusjes in de supermarkt...

Over dit onderwerp wilde ik al een tijd schrijven. En zoals zo vaak tikte ook nu weer het toeval op mijn schouder. Ik bleek niet de enige te zijn. Op de site van
Nudge zag ik dit artikel van Henrieke voorbij komen. Zij kiest ook voor de kneusjes in de supermarkt. Wie inderdaad de werkelijk briljante documentaire 'Taste The Waste' heeft gezien, weet hoe verschrikkelijk veel eten er wordt weggegooid. Vaak al op het land zelf! Nog niet gezien? Nu stoppen met lezen en kijken (53 min.)! Spreek ik je zo weer...




Zo! En? Dat geeft te denken, hè...

Jean 'Skip'
Ziegler (U.N. special rapporteur on the right to food), waarschuwde in 2007 de meer dan 500 gedelegeerde dat, terwijl 854 miljioen mensen zonder eten zaten in 2006, er genoeg eten werd geproduceerd voor 12 miljard (!) mensen. "This is why a child that dies from famine is murder," sprak Ziegler.
Deze zelfde
Ziegler is ook te zien in de zonder-poespas-docu 'We Feed The World'. Hier in zijn geheel hieronder te zien.





Nu wij thuis het tweede jaar ingaan als moestuinders, neemt mijn ontzag voor alles wat groeit en bloeit met de dag toe. Daarnaast leer ik dat mijn groente er niet zo uitziet als in de supermarkt. Er zitten nogal wat 'kneusjes' tussen om in supermarkt-manager-termen te spreken. Toch kunnen deze kneusjes rekenen op mijn sympathie. Bij het afrekenen altijd de goedbedoelde opmerking van de kassa-meisjes: "Dit pak/verpakking is beschadigd, hoor!" "Ja, dat weet ik. Dank je wel.", glimlach ik dan beleefd terug met de mystieke aura om me heen, waar elke verlichte boeddhist jaloers op zou zijn, ware het niet dat mijn ego me zou verraden. Och och, wat is die Ray toch bewust bezig en wat wil hij graag dat iedereen dat weet... Het zij zo!

Waar het om gaat is dat ons gedrag als consument, door het vele aanbod, heeft geleid tot een paradoxale consument. Aan de ene kan kritisch ("Het moet er wel een bietje kek uitzien" en "Hebben jullie het niet meer, dan koop ik het elders wel"), maar aan de ander zijde flikkert hij/zij datzelfde 'kekke spul' met het grootste gemak in de
kliko als het over de datum is! Waarom? Omdat de kritische consument veel te veel heeft ingekocht. Een falend inkoopbeleid, noemen we dat. Niks kritisch! Maar de consument leert hiervan. Controleert de houdbaarheid-datum en koopt de meest verse en dus de langst houdbare producten. Met als gevolg dat supermarkten hun nog-steeds-kekke-spul eerder gaan weggooien!

Ik weet het; het is een lastige... Gedoe... "Ik heb duizend andere dingen aan mijn hoofd." Het is ook niet meer dan een gedachtekronkel. Een overpeinzing. Net als de zielige pakjes boter van mijn ex. Als je emotioneel wordt van een geknakte komkommer, een gescheurd etiket of een verfrommeld zakje brood, zijn we op de goede weg. Want als je ergens het grootste respect voor moet hebben, is het wel eten! "Geen ontzag hebben voor eten, dat eerst moet groeien en dus leeft, is geen ontzag hebben voor jouw leven en het leven zelf!", sprak Reetje met boter op z'n hoofd...


De boeddhist is ondertussen grinnikend weggelopen...          


Patser...


vrijdag 22 april 2011

Breda winnaar watertappunt!



Even een zelfbevlekkings blogje over mijzelf... Maar vooral voor Breda! Want we hebben, met hulp van Breda DuurSaam en de leden van Transition Town Breda, een heus water-tappunt van JoinThePipe gewonnen!! Yeah! Even copy/pasten van de site Voor De Wereld Van Morgen...


Na een spannende strijd tussen 20 dagwinnaars is Ray Meur uit Breda als winnaar gekozen. Het watertappunt komt in het Valkenbergpark in Breda en wordt geplaatst door Join the Pipe. Ray Meur: "Door dit park komen veel treinreizigers, maar ook joggers, kinderen etc. Daarnaast erg handig voor de vele festivals!"

Actie geslaagd
Sinds het begin van de actie hebben meer dan 100 deelnemers hun favoriete locatie voor een watertappunt op de kaart aangeven en waarom het tappunt dáár zou moeten komen. Daarna is er druk gestemd op de locaties; we kregen ruim 500 stemmen binnen. Elke werkdag won de leukste en orgineelste locatie met de meeste stemmen de dagprijs: een Jointhepipe.org lidmaatschap én een duurzame BPA-vrije fles. De uitreiking van de prijs volgt binnenkort en de aanleg van de watertappunten in het Valkenbergpark in Breda en Munsterplein in Roermond (eerdere winnaar) zal in de loop van het jaar plaatsvinden.

Sociaal netwerk voor kraanwaterdrinkers
Naast de watertappunten in Breda en Roermond, komt er een watertappunt in Dasmina, Bangladesh. Daar is dringend behoefte aan schoon drinkwater. Jointhepipe.org won vorig jaar de ASN Bank Aanmoedigingsprijs van € 2500 en investeert dit bedrag in deze twee watertappunten. Dit eerste sociale netwerk voor kraanwaterdrinkers heeft als droom de langste waterpijpleiding ter wereld te bouwen en zo iedereen, overal van schoon drinkwater te voorzien. Door flessen, karaffen en tappunten in de vormen van stukjes pijpleiding te verkopen zamelen zij geld in voor waterprojecten wereldwijd. Vandaag de dag sterven er meer dan een miljard mensen door gebrek aan schoon drinkwater terwijl er tegelijkertijd in Westerse landen miljarden worden uitgegeven aan het kopen van flessenwater.www.jointhepipe.org.


Ik ben heel blij dat Breda als winnaar uit de bus is gekomen. Dit is heel goed nieuws voor Breda en de vele betrokken Bredanaars die gestemd hebben! Maar we zijn er nog niet. Dit moet nu ook gerealiseerd worden. De leden van Breda DuurSaam zullen alles in het werk stellen om samen met de betrokken partijen van de gemeente dit tappunt nog voor de zomer te realiseren. 

De aansluiting is eenvoudig, hij wordt voorzien van een betonnen voet, is 'hufter-proof' en eenvoudig te bedienen. Ik heb gekozen voor Het Valkenberg omdat er door dit park veel treinreizigers passeren, er veel festivals (films, concerten, Breda Barst e.d.) worden georganiseerd. Maar ook zodat sporters, en kinderen hier hun 'kraanwaterdragers' kunnen bijvullen. Het liefst natuurlijk een kraanwaterdrager van JoinThePipe.org... ;-) 


Hieronder nog een filmpje over JoinThePipe en wat ze doen.



Ondertussen stroomt mijn mailbox vol gelukswensen en complimenten! Dank lieve mensen en laat je inderdaad horen, zodat dit tappunt er snel komt!!


vrijdag 15 april 2011

CO2-toeslag bij crematie!



"Iemand nog bang voor De Dood?" Als je je weer eens op een wat minder gezellig verjaardagsfeestje bevindt en je zit zonder gesprekstof, kan die vraag de avond nog wel eens heel interessant maken. Wat heeft de dood nou met duurzaam te maken? Niet veel in eerste opzicht. Het gaat me dan ook om het 'daarna'. Hoe duurzaam is je begrafenis eigenlijk? Ik ging hier over nadenken toen ik hierover met mijn Joodse buurman in gesprek was. Joden doen dat namelijk een stuk duurzamer dan de meeste andere geloven..
.

Over 100 jaar is iedereen die nu leeft dood. Op een handje vol krasse knarren na. Dat zijn een boel begrafenissen de komende 100 jaar. In Nederland alleen al 135.000 per jaar. Een beetje mooie begrafenis loopt behoorlijk in de papieren. Natuurlijk een mooie kist, muziek, steen/urn, dragers, auto, bloemen, koffie, thee een koekje en (soms) naborrellen/eten. Voor je het weet ben je 7000 euro lichter.

Een flinke tijd geleden belandde ik midden in een telefonische begrafenis-vete. Tussen een bekende doodgraver en een nieuwe lijkenpikker. Ja, want of ik wel wist dat ik onderverzekerd was bij mijn huidige in-dood-doener? Oh? Is dat zo? Ik bellen... 'Nee hoor mijnheer! Dat zijn afzetters. Proberen u bang te maken zodat u naar hen overstapt!". Gelukkig...

Nog geen twee maanden later een brief van mijn zand-erover-ondernemers. Ik bleek toch onderverzekerd te zijn. Moest dit aanvullen anders kon ik naar mijn begrafenis fluiten, of iets in die geest... Heb direkt de hele boel gecanceld. Nee, ik ben daar niet meer voor verzekerd. Betaal het zelf wel. Terug naar mijn Joodse buurman...

Je gaat zoals je kwam 
Naakt, that is! Nou, bijna naakt dan. De in de leer strengere Joodse gemeenschap blijkt niet erg moeilijk te doen over die kist. Zes plankies onbehandeld waaibomenhout en klaar ben je. De overledene heeft niet een kek pakkie aan of een mooie jurk; nee, naakt met alleen een katoenen laken om zich heen die, en dit is belangrijk, een stukje uit de kist moet steken. Er wordt niets verbrand, maar gecomposteerd, zeg maar. Kijk, dat is toch behoorlijk duurzaam!

Dooie-mensen-warmte 

In Oostenrijk zijn ze ook erg met duurzaamheid bezig en dan met name de crematie-business. De een zijn dood... Bastattung Wien heten ze en zijn de grootste begrafenisonderneming van Oostenrijk. Wat gaan ze doen? Ze gaan de restwarmte die vrijkomt bij de crematie gebruiken om hun nieuwe hoofdkantoor te verwarmen! Seriously!

Da's toch duurzaam? Zeker! Maar er rijzen ook hier vragen te boven. Zo'n kist vat niet vanzelf vlam. Er is een temperatuur van ongeveer 1100 graden nodig om in anderhalf uur de verassing (niet: ver-rassing!) te realiseren. Da's een boel energie. Het verassen van de kist, de kleding, je vullingen (kwik) and what not, is allemaal niet erg milieuvriendelijk. En, vroeg ik me af, kan je ook een korting bedingen bij deze gewiekste entrepreneurs? Want door jouw crematie besparen zij op hun energierekening. Voor wat, hoort wat, zou ik zo zeggen.

Biocrematie
Nou ben ik zelf geen fan van verbranden, period! Of het nu vuilverbrandingsovens, gas- of kolencentrales zijn, auto's, vliegtuigen of open haarden; verbranden is yesterday news. Maar er is een duurzamere manier om te cremeren. Biocrematie! Geen amalgaam uitstoot, kisten worden niet verbrand, 4 keer minder koolstof uitstoot, 1/8e minder energie nodig, pace-makers hoeven niet eerst medisch te worden verwijdert et cetera. Yep! Ook Magere Hein gaat tegenwoordig gekleed in groen! Hoewel; meer grijs-groen...

De vervuiler betaalt 
Biocrematie is een dappere poging, maar grote kans dat je in de niet al te verre toekomst ook een briefje krijgt van je uitvaart-onderneming. Je blijkt alweer onderverzekerd... Huh? Ja, want u koos voor cremeren en daar moet nu CO2-toeslag over worden betaald. WHAT?! Verbranden is verbranden en met cremeren stoot je nu eenmaal een flinke sloot rotzooi de lucht in. 135.000 sterfgevallen in Nederland per jaar! Het merendeel kiest voor cremeren. Natuurlijk zitten er filters in het crematorium, maar toch.  Die kist alleen al! Is die van FSC-hout? De lak, de verf, de lijm, hoe zit dat? De vulling in het kussen? De bekleding; is die afkomstig uit landen die het niet zo nauw nemen met kinderarbeid of gemaakt van bio-hennep van hier om de hoek? En niet te vergeten je lichaam zelf! Begraven dan? Same difference...

Natuurlijk snap ik dat afscheid van geliefden één van de taaiste ervaringen is waar je als mens mee te maken zal hebben of hebt gehad. It hurts like hell! En daar zit hem de crux. Bij degene die achterblijven... Het afscheid; daar hoort de mooiste kist bij, de mooiste bloemen en de mooiste liedjes. Niet dat jij daar, als overledene, ook maar iets van mee krijgt.. You're outta here! Maar het is allemaal erg vanzelfsprekend. Toch blijf ik denken aan het gesprek met mijn Joodse buurman... De ene begrafenis is de andere niet. De een doet het zus, de ander zo.

Ik hoop dat, als het mijn tijd is, mijn geliefden zich kunnen inhouden met de toeters en bellen en dat ze me laten gaan zoals ik gekomen ben. Al zal (en kan) ik het ze niet kwalijk nemen... Als ze dit liedje maar draaien!



donderdag 24 maart 2011

Fietsen voor groene stroom!


De zomer komt eraan! En de pondjes van de gemiddelde Nederlander blijven er ook maar aankomen. Nu is het lente. Tijd voor schoon en fris! Deze zomer gaat dat wasbordje er echt komen en dat kan nu ook duurzaam! Op Nudge las ik laatst dit bericht... 

De Fitness Factory in Laren heeft een passende manier om duurzaam energie op te wekken: de lampen in de spinningzaal branden op door een spinningfiets opgewekte stroom.
Met behulp van een soort dynamo wordt elektriciteit opgewekt, die eerst wordt opgeslagen in een accu en vervolgens wordt geleverd aan het netwerk van Nuon. Wanneer er niet fanatiek genoeg wordt getrapt gaat in het spinningzaaltje langzaam het licht uit.
Het is de bedoeling, om in de toekomst alle spinningfietsen elektriciteit te laten opwekken. Dan draait het hele sportcentrum op zelf opgewekte energie. “Scheelt ons al gauw tweeduizend euro per maand”, aldus sportschooleigenaar Steven Ter Haar." 

Mijn hoofd slaat op hol!

Energie is 'hot'. Duurzaam opgewekte energie helemaal, maar vooral voor mensen met visie. De hoeveelheid mensen die moeten worden geevacueerd als er een windmolen omlazert is nihil. Voor zonnepanelen die van daken schuiven is dat nog minder en voor ongelukken met aardewarmte-opwekkers heb je hooguit een dweil nodig. Duurzame energie is de toekomst en helemaal met de onzekere tijden in het Midden-Oosten in het verschiet. Act now!

Terug naar de fitness-zaal. Nee, nog verder terug! Naar de mensen in die fitness-zaal. Wat doen die mensen daar? Ik neem aan, maar nu vul ik in, dat het gros te zwaar is en/of te weinig beweegt. Te zwaar wordt je, normaal gesproken, als je meer energie inneemt dan dat je nodig hebt. Of andersom. Je beweegt minder in verhouding tot wat je tot je neemt. Ofwel; de energie ratio in/uit is niet in balans. Deze mensen betalen geld om naar een plek te gaan, waar fietsen staan, die op hun plek blijven staan, om dit exces aan energie weer te verbranden. De fitness-baas zet die overtollige energie weer om in warmte (zweet) en elektriciteit.

We gaan nog iets verder terug. Wat eten deze mensen? Komt dit eten van biologische en lokale oorsprong of van grote olie-doordrenkte monoculturen? Ik begreep dat er in deze mono-culturen er voor elke calorie die geoogst wordt, er 10 calorieën in gestopt moeten worden. Hier loopt al iets scheef...

Vervolgens neemt men hiervan teveel in om het daarna, met veel pijn, geld en moeite, op een fiets in een gesloten ruimte, om te zetten naar duurzame energie?!? De fitness-baas (alias Repelsteeltje) lacht hard! Dit is dubbel cashen! En ze een duur abonnement verkopen en ze laten zwoegen om de energie-rekening drastisch te verlagen.

Maar het is eigen om te janken...
Is deze opgewekte energie duurzaam? Eigenlijk niet. Overtollige-welvaarts-energie is eigenlijk een beter woord. Of symptoom-energie. Want als deze 'spinners', uitzonderingen daar gelaten, hun eetpatroon onder de loep nemen en van nature wat meer bewegen, is dat abonnement helemaal niet nodig. Is die fitness-zaal niet nodig en is de energie om dat gebouw te verwarmen en te verlichten al helemaal niet nodig.

Tot die tijd is het goed (of goud) spinnen van andermans garen...


woensdag 2 maart 2011

Hoge School Greenwashing (2)



Mijn eerste blogje over de groenwas-praktijken van drinkwater in een flesje (zie: Hoge School Greenwashing) heeft nogal wat stof doen opwaaien. Heel veel positieve reacties! Nou ja, heel veel... Veel voor mij, in ieder geval. Ik ben in de blog-wereld een vlieg, een no-body, helemaal als je in het Nederlands schrijft. Hoewel schrijft... Ben niet eens een 'echte' schrijver! Ik doe maar een dotje. Maar blijf blijkbaar niet geheel onopgemerkt, want de oprichter van dat Aarde-water ZELF heeft me gevonden en me gemaild! 

Hij (Patrick) complimenteerde me met mijn verhaal over verpakt water. Dank daarvoor! Vreemd genoeg mailde hij me dit: "Wij zijn ook tegen verpakt water en dringen dit zeker niet op..." Het spijt me, maar dit filmpje gaf mij toch echt een andere indruk...

Hij liet me weten ze ook bidons en watercoolers aangesloten op kraanwater verkopen. That's more like it, Patrick!!
Daarnaast liet hij me weten dat ze in de afgelopen drie jaar een kleine 3 ton hebben gedoneerd en veel mensen aan schoon drinkwater hebben geholpen (start de applaus-jingle in!). Of ik dat nog even wilde vermelden. Nou Patrick, hierbij!

Daar zit (en zat) hem ook niet het probleem. Het probleem zat hem in het product. Met de beste wil van de wereld kun je 'water-in-een-flesje' (of in gelamineerd karton met plastic schenktuit) niet verkopen als goed voor de wereld. Sterker nog; de milieuschade die je met deze actie aanricht is enorm...

Mijn oplossing was en is dan ook: "Drink gewoon kraanwater en stort die 1,99 euro die je hiermee bespaart naar degene die het echt nodig hebben. Dat scheelt enorm in afval en een hoop onnodige verspilling van energie en grondstoffen."

De reactie van Patrick was hierop: "Weet niet hoeveel water je hebt gedronken, maar ik zie graag je donatie aan waterprojecten tegemoet. Dit in het kader van zeggen wat je doet, doen wat je zegt en bewijs het."

Damn! Daar raakt hij een gevoelige snaar. Bewijs...
Maar wat te doen? Je moet weten dat ik een enorme 'sucker' ben voor goeie doelen. Direct en indirect steun ik nogal wat doelen. Ik moet zelfs een beetje oppassen met die jongens en meisjes die in de stad staan met hun inschrijfformulieren. Als ik niet oppas, wordt ik zelf een goed doel... Help Ray de winter door!

Maar okee! Ik maak, dat geld wat ik kan missen, rechtstreeks over naar een goed doel. Maar naar wie? En hoeveel? Wie is te vertrouwen met mijn zuurverdiende centjes? En wie garandeert mij dat het dan ook goed terecht komt?

Eens rekenen... De jongens en meisjes van AardeWater doneren 100% van hun winst aan goede doelen. Ik maak amper winst... Ik draai net quitte. Maar fuck it! Dan maar in het rood. Okee, hoeveel winst maak je op 2 euro per flesje?

Wat gaat eraf? Productiekosten. Zo'n gelamineerd kartonnetje komt niet zomaar uit de lucht vallen. Moet ontworpen worden en ik WEET dat deze jongens, als je het goed doet, niet goedkoop zijn... ;-). Dopjes moeten worden gemaakt, karton bedrukt, gevouwen en gelijmd. Water erin, maar ja, dat is gratis... Vervoerskosten. Reclame kosten. Salaris-kosten personeel. Een x-aantal (lease)auto's. Belastingen. Huur van het pand. Gas, water en licht van dat pand. kantoorbenodigdheden. Broodjes voor de lunch. Zakelijke etentjes. Ruimte kopen bij supermarkten, enzovoort... Ja, mensen, een product in de markt zetten is niet goedkoop!

Ik schat, als je het een beetje netjes doet (dus geen lage-loon-landen werk), dat je uiteindelijk 0,10 cent winst per verpakking maakt. Laat het een 0,20 cent zijn... Dus ALS ik 60 euro wil doneren via AardeWater, dan blijft daar voor die mensen in nood uiteindelijk maar 6 euro voor over... Da's water naar de zee dragen... Misschien lacht Peter nu hard en blijkt zijn netto winstmarge 1 euro per product, dan nog! We hebben dat verpakte water helemaal niet nodig.

Uitgaande dat Patrick ons geen poot uitrukt, gaan we uit van 0,20 ct winst. Omgerekend naar 60 euro winst, zou ik daar 300 flesje AardeWater moeten aanschaffen! Dat houdt in dat als Patrick een kleine 300.000 euro heeft gedoneerd er (x5) 1,5 miljoen verpakte watertjes zijn verkocht en uiteindelijk (als ze al niet in de natuur belanden) verbrand worden in vuilverbrandingsovens. Daar worden de Aarde en ik helemaal niet blij van.

Dus dan maar rechtstreeks! Aan wie? Ik heb wat rondgebeld en gemaild en mijn keuze is gevallen op: Join The Pipe! Ik ben ambassadeur geworden van kraanwater.
Patrick wil bewijs? Hiero!


Volgens JTP breng ik met deze kraanwater-drager water naar Dasmina in Bangladesh

Maar eigenlijk is de zin "
Dit in het kader van zeggen wat je doet, doen wat je zegt en bewijs het." je reinste kolder. Ik doe al wat ik zeg. Ik drink geen verpakt water. Period! Nogmaals het zit hem in het product. Een euro schenken aan Warchild bij elke verkochte Kalashnikov, is net zo onzinnig... 

Maar er is ook beter nieuws! De naam van dit bedrijf is al wat aangepast! Ze heten nu AardeWater-Koffie! Kijk, now we're talking! Koffie! Da's al beter. Dit komt niet uit de kraan of uit de lucht vallen. Dit product moet worden verbouwd, door boeren, die door dit bedrijf natuurlijk vet betaald worden. Want deze boeren hebben respect voor de grond en vervuilen deze niet met pesticiden and what not. Fair-trade met SKAL! Daarnaast is gebruikte koffie prima te composteren. Alleen het vervoer en (weer) de verpakking kunnen nog wel een update gebruiken.

Maar elke stap is er een...

PS: ik heb nog 30 euro 'over'... Tips zijn welkom!


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...