Weathergirl goes rogue

Politics; it's a dirty job but someone's gotta do it...

We staat voor een shitstorm van een probleem, maar het enige wat ik hoor is geruzie en gelieg over bedragen en economische groei. Oh en en iets over een lang-studeer-boete... Tuurlijk, als je studeert is dat allemaal erg vervelend. 

Mijn bullshit-meter zit vol. Ik word kotsmisselijk van dat getrap naar beneden. Dat populisme, die korte termijn visie. Van het gelieg en bedrieg, van het gekaffer en vernederen van die ander. En op één van deze partijen moet ik dan stemmen? Hen mijn stem geven? Zodat zij mogen spreken namens mij? Om later met hetzelfde gemak de helft van die goede bedoelingen overboord te gooien om te mogen regeren. Terwijl bij iedereen het water aan de lippen staat, doen zijn dat water bij de wijn?

Ik ben eigenlijk gewoon kwaad. Of teleurgesteld. "Ik ben niet kwaad, eerder teleurgesteld...". Brrr.
Je kan het ze ook niet kwalijk nemen, die jongens en meisjes. Wat moeten ze de kiezer dan vertellen?

"Nee, het wordt niet beter. Maar slechter. Economische groei is onmogelijk. Krimp is noodzakelijk. We hebben geleefd boven onze stand, de koek is op... Dus... Stem op mij!"

Nee, dat gaat hem niet worden.
Hoewel... Stiekem zit er eentje tussen die dat toch loopt te roepen! Gek wijf...

Vandaag heb ik toevallig een docu zitten kijken over die tripjes naar de maan (vanavond is het voor de tweede keer in een maand volle maan, maar dat terzijde...). Een van die astronauten zei iets interessants. Hij zag de Aarde in al zijn breekbaarheid en ineens kickte het besef in dat de raket, hijzelf, zijn mede astronauten, de Aarde, zon, maan en sterren gemaakt waren van hetzelfde materiaal. Ooit gecreëerd in een ver grijs verleden. We staan niet los van elkaar, maar zijn gelinked. Hetzelfde. We zien onszelf vaak als losse entiteiten. Maar de economische ellende die we nu meemaken, bewijst het eigenlijk ook al. Alles is met elkaar verbonden.

Dus om een beetje vaart te maken, stel ik voor de hele handel aan de kant te schuiven. We slaan Den Haag over, Europa ook en schakelen direct door naar die Wereld Orde. Ja, je hoort het goed! Genoeg getrut om niks, we moeten door.

Ja maar, ja maar, ja maar... WERELD ORDE?!?!?
Oh god, daar schrok Adam Curry ook al zo van toen ik dat tegen hem zei. Geen paniek. Geen Orwelliaanse toestanden, maar een wereldregering die staat voor alle bewoners. Hup weg die grenzen en de hele handel open. Die zorgen voor elkaar zoals jij zorgt voor je gezin, je vrienden of wie dan ook. Niet op basis van concurrentie, maar samenwerking. Met al zijn culturen en verschillen, maar onder een noemer. Niks geen macht naar de happy few, maar horizontaal georganiseerd. Met maar één doel: een verhoogde vorm van samenleving. Meetinstrument; de Happy-index. Voila!

"Hij is hartstikke gek, die Ray!"
Ja, ik ben een gekke gozer. En naïef ook. Maar niet bang. Ongerust wel. Want als we niet snel handelen, wordt het nog flink spannend. En ik bedoel niet leuk-spannend. Nou, dan toch maar op dat gekke wijf stemmen. Soort zoekt soort, zeg maar...

The Survival Of The Species

Voor de lezers van deze blog is deze lezing van Herman Wijffels allemaal oud nieuws, maar toch fijn om het hele verhaal samengevat te zien.



Lowlands University 2012 trapte af met één van de meest invloedrijke topbestuurders van Nederland. Econoom, CDA-prominent en oud-voorzitter van de SER, Herman Wijffels, stond aan de wieg van het minderheidskabinet, maar legde haarfijn uit waarom het niets gaat worden met onze toekomst als de politiek op de huidige voet doorgaat. Economische stagnatie, de graaicultuur en de overbelasting van onze ecosystemen kan alleen duurzaam worden aangepakt via fundamentele verandering, te beginnen bij onze financiële sector.

Saaie bank

"Boeven zijn het! Graaiers! Banken maken meer kapot dan je lief is."

En ik kan het daar alleen maar mee eens zijn... Natuurlijk zijn er legio verzachtende omstandigheden aan te voeren, maar die wegen niet op tegen de misstanden. En die zijn legio. Een van de grootste problemen is de uiting: 'Too big to fall'. Oftewel, we zitten met dat gedrocht opgescheept.

We moeten dus weer klein! Geen probleem, doen we dat. Een van die 'kleintjes' is de Triodos Bank en die lijken het helemaal begrepen te hebben. Lijken, want hier zit natuurlijk een communicatie-bureau achter. En die willen de klant nog wel eens mooier afschilderen dan hij of zij in werkelijkheid is... Dat weet ik, want het is, naast mijn werk, erg onwaarschijnlijk dat de directeur deze tekst zelf in zijn pauze even op een servetje gepend heeft. "Tja, ik dacht zoiets?" Maar mijn complimenten!

Triodos Bank: "We leven in een geweldige tijd. Een tijd waarin iedereen bij kan dragen aan een andere economie. Groener. Menselijker. Innovatiever. Wat je elke dag doet maakt verschil. Wat je wel of niet koopt. Hoe je werkt. Hoe je reist. Al die handelingen samen zorgen voor de grote, de echte verandering.
Zo maken we van klein, het nieuwe groot."



Niks meer an doen! Helemaal goed!
Nu is het natuurlijk wel zo, dat deze bank niet te succesvol moet worden. Anders worden zij ook 'Too Big to Fall'!. En raken we van de regen in de drup. Dus, ik hoop dan ook van harte dat deze bank verder lekker saai is.

Saai, maar betrouwbaar.

Roetzificeer The Rambler

Mijn fiets 'loopt' op zijn laatste benen, maar met genoeg 'likes'wordt hij wellicht geroetzificeerd door Roetz! Lees hieronder het levensverhaal van mijn Rambler.

Gun jij The Rambler ook een derde leven, like 'm hier!
Vind ie leuk...

Freaks Of Nature

Goed… Rio+20...
Dapper, maar gedoemd te mislukken en dus zonde van de tijd en energie. Vreemd eigenlijk. Dat zo'n klimaattop überhaupt nodig is. Iedereen, maar dan ook echt iedereen, kan op twee vingers natellen dat deze weg niet langer volhoudbaar is. Zowel voor de 99 als die 1%. Je zou toch zeggen dat dit topprioriteit numero uno is. Blinde paniek! Dat je geen TV programma kan aanzetten of het gaat erover. Iedereen zou hier toch mee bezig moeten zijn?

Maar dat is niet het geval. Vind ik vreemd. Snap het ook niet. Nu wel! Ik ben (samen met al die andere groendoeners) een foutje van de natuur. Freaks by of nature!

Want wat blijkt? De mens is van nature milieu-onvriendelijk. "Veel van ons milieuonvriendelijke gedrag is namelijk een product van de menselijke evolutie. Het romantische beeld dat onze voorouders in harmonie met de natuur leefden klopt niet. Dat komt door vijf menselijke oerdriften", zeggen wetenschappers van de Vrije Universiteit Amsterdam en de Universiteit van Minnesota Mark van Vugt, Vladas Griskevicius en Stephanie Cantú. Zie ook de blog van Mark van Vugt.

De vijf oerdriften op een rij (bron pdf):

• de voorkeur voor eigenbelang 
• de drang naar status 
• de neiging om anderen te imiteren 
• de aanleg voor kortzichtigheid 
• en de tendens om ongrijpbare problemen zoals klimaatverandering te negeren. 

Right… concluderend zou dat betekenen dat alle hoop vervlogen is. Einde Homo Sapiens? Of zoals Rob Wijnberg zo treffend verwoordde: De Homo Consumens? Zijn onze oerdriften onomkeerbaar en onze  ondergang onafwendbaar?

Niet helemaal. Er lopen vreemde mensen rond die Darwin keihard in z'n gezicht uitlachen (of negeren). Deze mensen hebben wel een lange termijn-visie, maar minder met status, ondernemen wel actie om grote problemen het hoofd te bieden en doen dat niet alleen voor henzelf, maar zijn daadwerkelijk begaan met het lot van de mensheid as a hole! Freaks of nature? Of zijn zij simpelweg een stap verder in de evolutie? De opkomst van de Homo Conscius?

Maar hoe laat je de Homo Consumens evolueren naar de Homo Conscius? Mark zegt dat we moeten proberen die vijf oerdriften te gebruiken in plaats van ertegenin te gaan.

• door te wijzen op de gevolgen voor de directe leefomgeving 
• door ‘naming and shaming’ van milieuonvriendelijke organisaties 
• door te wijzen op 'de buren doen het ook'  
• ook het tonen van plaatjes van de natuur schijnt mensen milieubewuster te maken 

Nou die laatste is wel heel makkelijk… Hiero!

Nu de rest van de oerdriften nog...

Groen goud

Bij mij was het Rob van Hattum. Op mijn verjaardag op de top van de crisis van 2008 kwam zijn documentaire voorbij. 'Here Comes The Sun'. En daarna zat ik rechtop! "Dit ga ik behandelen bij RayRadio!", besloot ik. En van het een kwam het ander en nu, bijna vier jaar later, denk, adem, droom en zweet ik groen en duurzaam.

Iedereen heeft zo'n moment dat de hele boel op z'n kop zet. Dit klopt. Eens! Meedoen! Bij mij was dat dus documentairemaker Rob van Hattum. Hij is de 'schuld' van RayRadio, van Transition Town Breda, Get2Better en Breda DuurSaam. Allemaal door een documentaire. Ik heb hem kort daarop mogen interviewen in m'n radioprogramma. Maar hij heeft niet alleen 'Here Comes The Sun' gemaakt, maar ook 'Afval = Voedsel' over het Cradle-2-Cradle-principe, 'Cleantech: De schone toekomst' over Techo-fixers versus Treehuggers, 'Het land van zonnestroom en windenergie' en nog veel meer... Tegenlicht is Koning!

En zoals het een goede koning betaamt verscheen op Koninginnedag 'Groen Goud'... Over permacultuur en het vergroenen van oprukkende woestijnen en kaalgevreten gebieden. Weer door Rob van Hattum (Mag deze man een standbeeld? Dank u!) maar in samenwerking met cameraman en ecoloog John D. Liu.



Ik ben geen onbekende in de wereld van duurzaamheid, permacultuur en dergelijke, maar van het 'Löss-Plateau' had ik nog nooit gehoord. Terwijl het gebied zo groot is als Nederland, heb ik begrepen... 2,5 miljoen lokale bewoners in de weer met scheppen en graafmachines. Kan je toch moeilijk over het hoofd zien, zou je zeggen! Nou, dus wel! Helemaal niets van meegekregen...

Maar wat daar, maar ook in grote gebieden van Noord-Afrika, is en wordt gerealiseerd is ongekend. Niet zozeer door de schaal, maar de betrekkelijke eenvoud van dit herstelplan. Uitgevoerd door en voor de lokale bevolking. Zij zorgen niet alleen voor een volhoudbare toekomst op milieugebied maar ook economisch gaat het hen vele mate beter. Een gouden zet!


"Hope in a Changing Climate" is the latest documentary produced by the Environmental Education Media Project (EEMP), an organization dedicated to placing ecosystem restoration at the center of the global discussions on climate change, poverty and sustainable agriculture.

Dus dank! Dank aan Rob, John en al die duizenden andere groene kennisdelers voor de vele 'eye-openers'. Die van mij stonden al wagenwijd op, maar besef tegelijkertijd dat ik nog maar in de brugklas zit... Een brugpieper! Een brugpieper die nog een veel te grote boekentas met onbelangrijke boeken meezeult, hahaha... Wist ik veel!

Blijkbaar niet...

Mars in Maagd loopt in retrograde...

"Mars in Maagd loopt in retrograde?" Yup! En ik snapte er ook niets van. Wat heeft dat in godsnaam te maken met de pech die me nu al maanden achtervolgt? Dat het af en toe wat tegen zit, sure! Maar dit werd zelfs voor mij wat te gortig...

Je kent het wel. Het draait niet. Het stoomt niet. Het zit tegen. Shit is not bangin'! "Hoort er bij", hoor ik je denken. Helemaal waar, maar er is een grens. Die grens bereikte ik een tijd geleden. Nu ben ik niet van de verantwoordelijkheid afschuiven naar de kosmos, maar vroeg me op een gegeven moment toch echt serieus af of ik kosmisch in de zeik werd genomen!

Ik ga het niet allemaal benoemen, want ik heb het ver weggestopt, ontkent en weg geschreeuwd. Daarnaast kwam er een moment dat je er niet meer verbaasd over bent. "Sure! Laat die ook maar kapot gaan, mislukken of afketsen! Stapel maar bovenop. Heb toch niets te doen..." Op een gegeven moment kun je er alleen nog maar om lachen.

Toen ik dat terloops eens vertelde aan een vriend en vriendin van me, kwamen zij al snel terug met mogelijke antwoorden. Het een en ander stond kosmisch gezien niet in mijn voordeel. Ik werd al snel doorverwezen naar deze blog van de, ook uit Breda afkomstige, Ilse ten Berge. Mars in Maagd loopt in retrograde... AHA!

Dus ik (als Milieuridder die graag meters maakt) Ilse mailen of hier niet iets aan te doen viel en Ilse mailde me dit terug.

"Momenteel is het een tijd van pas op de plaats en herkauwen, ‘rework’, uitzuiveren, ordenen, om de zaken daarna goed en solide op de rails te zetten. Dit kan dus betekenen dat projecten vertraging oplopen. Het is wel een kosmische wet overigens, dat het doorduwen van iets wat niet stroomt alleen maar averechts werkt. In die zin geeft het meestromen met de energie de meeste voldoening.

Helaas heb ik geen oplossing voor het probleem, in die zin, dat het universum ons alleen maar aangeeft dat de tijd gewoon nog niet rijp is. Kennelijk zijn er heel veel ‘groene’ zaadjes geplant, maar heeft tijd nodig om te rijpen en tot wasdom te komen. Duurzaamheid vraagt om bestendigheid en dit is een langzaam proces. Het beste wat je kunt doen is uitstaande projecten te herzien, of anders in te richten, dieper op de details ingaan (Maagd heerst o.a. over details/nauwkeurigheid). Vaak komen er in deze periode ook zaken aan het licht die je over het hoofd had gezien. Dan is dit een prima tijd om zaken bij te stellen. Kortom, het is een tijd van ‘reparatie’ en ‘herstel’ en dit eindigt inderdaad pas in juni 2012. Maar ik beloof je wel, dat het daarna totaal anders wordt!"

Right... Geduld dus. Dat valt me niet mee. Ik ben niet zo van wachten. Maar eerlijk is eerlijk, het kan natuurlijk nooit geen kwaad om dieper op details in te gaan. Het verklaart wel veel, maar niet alles. Waarom gaat mijn computer stuk, één dag voordat ik een hele leuke lezing moet geven op de Landelijke Genoeg Dag in Tilburg? Zo kapot dat ik om een nieuwe moet, niet bij mijn mail meer kan (en bij mijn lezing) en een heel weekend kwijt ben om de boel weer werkend te krijgen. En dat op het zelfde moment dat ik te horen krijg dat het watertappunt de daaropvolgende week niet geopend zal gaan worden. Om maar iets te noemen...

Ik berust er maar in. Er zijn ergere dingen. Het is wat het is en vast ergens goed voor. Roll with the punches...

Man, kan niet wachten tot het eindelijk juni is!
Oh, wacht...

Juist!

De beer is los!

Dit wordt geen leuk blogje. Maar de koek is op, het spel gespeeld, de dikke dame zingt haar longen uit haar borst en dus mogen wij onze borst(en) nat gaan maken. Dit economische systeem is stervende, einde, kaput, stuk en niet meer te herstellen. Daar gelooft u niets van? Daar kan ik inkomen...

Bij dit soort berichten treedt een beschermingsmechanisme in werking dat hoort bij de eerste fase; ontkenning. "Onzin! Kan niet! Angstklopperij! Niet waar!" Voor degene die wel zitten op te letten; zij bevinden zich in fase 2; woede! "Het is niet eerlijk! Het komt door hen! Geef terug! Oh ja? Dat moet je eens in m'n gezicht zeggen!" Maar langzaam maar zeker merk je dat dat niet de verwachte uitwerking heeft. Welkom bij fase 3; machteloosheid. "Het heeft toch allemaal geen zin. Ik weet het ook niet meer!" Waarna we uitkomen bij fase 4; verdriet... "Boehoehoe... (snik)... Ik... (snotter)... Het is... Boehoehoe..." Goed, dat is eruit! En nu? Fase 5: acceptatie! "Ja, daar staan we dan. Het zal flink anders worden. Best eng. Het is zoals het is. Ennnn door!"

Ikzelf hang zo'n beetje tussen fase 3 en 5 in... Soms hard werkend om die volhoudbare wereld te helpen opzetten, waarna ik dezelfde dag kan terugvallen in fase 3, als het flink tegen zit om vervolgens uit te janken en de boel weer op te pakken! Het filmpje hieronder werpt mij terug in fase 3. What the hell was I thinking!!

Alle mogelijke beren zijn de weg opgestuurd!! Wat we ook doen, we zijn allemaal het haasje. Het heeft geen zin. Zaken worden niet beter, maar anders en in aantal gevallen slechter. De pijn komt eraan. Je kunt je verzetten, maar komen gaat ie...

Dat dat angstig is, is waar. Angst is niet per definitie slecht. Angst is angst en kan je verlammen, maar je ook naar ongekende hoogtes brengen. Op dit moment lijkt het mij beter om die angst onder ogen te zien, dan te blijven leven in ontkenning, want mensen, we staan voor een monster van een probleem. Zie de TED-talk van Paul Gilding.



Dus...
Zo staan de zaken ervoor. Not good. "Zeg Ray, wat is er gebeurd met dat halfvolle glas van je?"
Dat heb ik opgedronken. Het glas is nu gewoon leeg. Wel zo realistisch.
Wordt de soep dan echt zo heet gegeten zoals je hier schetst? Misschien niet, misschien nog veel heter, niemand die het met zekerheid kan zeggen. Maar de tijd van ontkennen is voorbij, wat politici en economen ook beweren. The game is up! Maar we waren dit spelletje al een tijdje beu.

Helemaal als je het nooit mag winnen...

"I speak for the trees!"

Graaien, bonussen, zelfverrijking, pakken wat je pakken kan, na mij de zondvloed, kortom; Hebzucht! Het onderwerp is al heel vaak voorbij gekomen en iedereen wijst met de beschuldigende vinger naar elkaar. Is dat zo en zit het inderdaad in ons allen? Als je wijst, dan wijzen er altijd nog 3 vingers naar jezelf, nietwaar... Zijn wij dan allen greedy little bastards? De laatste kaartjes voor Tiësto, bio-crackers bij de supermarkt en bramen. In eerste opzicht hebben deze zaken ogenschijnlijk weinig met elkaar en hebzucht te maken...

Als het aanbod klein is en de vraag groot, stijgt de waarde van dat goedje. Zo ook het laatste kaartje om het optreden van Tiesto bij te kunnen wonen. Deze waren gratis verloot, maar een hebbert zette 'm op Marktplaats. "Bieden maar mensen!" en ging uiteindelijk voor €150,- van de hand. Iemand wilde (of kon) er dit bedrag voor neertellen.

"Zijn ze er weer?"
"Nee, nog steeds niets."
We grijpen weer mis. De bio-crackers van de supermarkt. Echt onwijs lekker! Maar het schap staat al weken leeg. De vraag overtreft ook hier het aanbod. Maar de prijs stijgt niet naar recordhoogten. Ze zijn er gewoon even niet. Tot onlangs! "Ja, ze zijn er weer!", hoor ik mijn vrouw roepen. "Ik neem er gelijk meer mee!'. Hee, wat gebeurt hier? Wat is dit voor hamsterwoede? We overleggen even en besluiten het bij twee pakjes te laten. Hebben die andere bio-cracker-liefhebbers ook nog wat...

Wat betreft de bramen; hier overtrof het aanbod de vraag. Bij ons in een naburig parkje groeien ze uitbundig. Zo ook die keer. "Oh kijk! Bramen! En wat veel!" Het waren er inderdaad erg veel. Het plukken was begonnen. "Hier hangen er veel, mama!", riep mijn zoon. En met gevaar voor eigen leven baande hij zich een weg door de doornige bramenstruiken. Mijn vrouw liet zich niet kennen en ook zij nam de schrammen voor lief. Na een uurtje of wat bekeken ze trots en hevig bloedend het resultaat. De buit was groot. Erg groot. Te groot, eigenlijk... Hier kon je voor 50 jaar jam van maken!

Drie vormen van hebzucht. Wat ik me afvraag; zit dit in ons DNA gebakken? Zijn wij van nature allemaal hebberig? Het hamsteren voor tijden van schaarste? Is dit een uit de klauwen gelopen overleving-dingetje? Een jaar of vijf geleden kon het ook niet op. Pakken wat je pakken kon! De bomen groeiden tot in de hemel. Ze mogen dan tot in de hemel groeien, maar hebben nog steeds de aarde nodig.

Dat besef begint steeds meer door te dringen. Niet door een of ander bovennatuurlijk inzicht, maar omdat we simpelweg tegen de grenzen van deze planeet aan lopen. De wal keert het schip. 'The Lorax' vertelde ons dit verhaal al in mijn eerste levensjaar (1971). Dr. Seuss (Theodor Seuss Geisel) publiceerde een kinderboek genaamd 'The Lorax'. Een oranje wezentje dat 'speaks for the trees' en moedig weerstand biedt tegen de hebberige Once-ler. Het aardige is dat het gezicht van Once-ler nooit werd getoond aangezien hij staat voor alle mensen. In 1972 verscheen er van dit boek een animatie en is naar mijn mening nog steeds van toepassing.

"Unless someone like you cares a whole awful lot, nothing is going to get better. It's not."

Hieronder het 25 minuten durende verfilmde boek 'The Lorax' uit 1972

Op dit moment wordt de laatste hand gelegd aan de remake. Vanaf 6 april pas te zien in de Nederlandse bioscopen. Check de trailers op de site (inclusief 'going-green-tips')!

2012!

Dit is het jaar! Het beruchte jaar. Het jaar der jaren! Waar we balanceren tussen hoop en vrees. Gaan we eraan of stijgen we boven onszelf uit of gebeurt er niets?

Ik denk niets en alles. Veranderingen vinden nooit plaats op een specifiek moment in tijd, maar verlopen gestaag. Die verandering is altijd gaande. Mijn zoon is fel tegenstander van 'change'! Hij is groot voorstander van de Status Quo (niet de band maar van het huidige hier en nu). Hij heeft het zo prima naar zijn zin. Hij wil niet opgroeien en meedoen met die rat-race waar velen van ons zich in bevinden. Hij wil vertroeteld worden, beetje gamen, beetje muziek en animaties maken, lekker dollen met vrienden. En gelijk heeft 'ie, maar als er iemand aan verandering onderhevig is, dan is hij het wel.

Toch is er iets speciaals met hem. Hij is geboren op 21 december 1999. Het begin van de laatste 13-jarige cyclus van de Maya kalender. Op zijn verjaardag dit jaar zal die laatste kleine cyclus eindigen. De einddatum van die huidige kringloop wordt soms weergegeven als 13.0.0.0.0. En inderdaad, hij wordt dan 13! Maar ook meerdere grotere cycli eindigen dan. Er zit er zelfs een bij van 104.000 jaar en die maken wij mee! Hoe cool is dat!

Niet cool? U gelooft er geen reet van? Ik eerlijk gezegd ook niet. Dat wil zeggen; ik geloof het wel (lees: we zien wel). En laat nou net dat 'zien' mij verwonderen! Want wat zie ik? Algehele consternatie! Change is everywhere! Oude systemen kraken in hun voegen en zijn niet langer volhoudbaar. Men probeert met man en macht die oude systemen. die vroeger zo goed werkten, in stand te houden en nieuw leven in te blazen, maar iedereen ziet dat het onbegonnen werk is.

Het is tijd voor wat nieuws! NEE!!, hoor ik mij zoon op de achtergrond angstig schreeuwen. Maar papa kent zijn menneke door en door. Nieuwe ervaringen moet ik hem altijd een beetje verkopen. Maar is die nieuwe ervaring eenmaal verkocht, dan is hij dat ook. "Dat was de coolste ervaring ooit, papa!" En zo maakt angst plaats voor ruimte. Ruimte om te klooien, proberen, experimenteren en te falen.

Dus weg met die angst voor de toekomst en plant je voeten stevig in het nu (memo aan mezelf!). Trek je stoute schoenen aan en spring in het diepe. It's a wonderful world!