Ik denk niets en alles. Veranderingen vinden nooit plaats op een specifiek moment in tijd, maar verlopen gestaag. Die verandering is altijd gaande. Mijn zoon is fel tegenstander van 'change'! Hij is groot voorstander van de Status Quo (niet de band maar van het huidige hier en nu). Hij heeft het zo prima naar zijn zin. Hij wil niet opgroeien en meedoen met die rat-race waar velen van ons zich in bevinden. Hij wil vertroeteld worden, beetje gamen, beetje muziek en animaties maken, lekker dollen met vrienden. En gelijk heeft 'ie, maar als er iemand aan verandering onderhevig is, dan is hij het wel.
Toch is er iets speciaals met hem. Hij is geboren op 21 december 1999. Het begin van de laatste 13-jarige cyclus van de Maya kalender. Op zijn verjaardag dit jaar zal die laatste kleine cyclus eindigen. De einddatum van die huidige kringloop wordt soms weergegeven als 13.0.0.0.0. En inderdaad, hij wordt dan 13! Maar ook meerdere grotere cycli eindigen dan. Er zit er zelfs een bij van 104.000 jaar en die maken wij mee! Hoe cool is dat!
Niet cool? U gelooft er geen reet van? Ik eerlijk gezegd ook niet. Dat wil zeggen; ik geloof het wel (lees: we zien wel). En laat nou net dat 'zien' mij verwonderen! Want wat zie ik? Algehele consternatie! Change is everywhere! Oude systemen kraken in hun voegen en zijn niet langer volhoudbaar. Men probeert met man en macht die oude systemen. die vroeger zo goed werkten, in stand te houden en nieuw leven in te blazen, maar iedereen ziet dat het onbegonnen werk is.
Het is tijd voor wat nieuws! NEE!!, hoor ik mij zoon op de achtergrond angstig schreeuwen. Maar papa kent zijn menneke door en door. Nieuwe ervaringen moet ik hem altijd een beetje verkopen. Maar is die nieuwe ervaring eenmaal verkocht, dan is hij dat ook. "Dat was de coolste ervaring ooit, papa!" En zo maakt angst plaats voor ruimte. Ruimte om te klooien, proberen, experimenteren en te falen.
Dus weg met die angst voor de toekomst en plant je voeten stevig in het nu (memo aan mezelf!). Trek je stoute schoenen aan en spring in het diepe. It's a wonderful world!
CasaDiMama
BeantwoordenVerwijderenMooi geschreven en goed verwoord.
Ik vind het diep in mijn hart ook spannend. Balanceer tussen cynisme voor de zoveelste onheilsprofetie en de feiten die zich voor mijn neus afspelen. Regimes die niet meer zijn, vereniging van ideeën, mensenmassa's, bewustwording, maar ook de aardbevingen die zich razendsnel vermenigvuldigen.
Ik denk ook aan het innerlijk van ons mens als soort. We moeten iets. Het kan zo niet langer. Berichten als de definitieve sluiting van de laatste legbatterij in Nederland. Ook al is het nog maar nederland. Het blaadje van Brooke Hospital voor afgepeigerde en mishandelde werkezels en paarden, dat eindelijk voortuitgang wist te melden sinds vorig jaar.
Je filmpje is fantastisch. Net als de serie Life die nu op tv is.
Ik doe met je mee en laat me verwonderen.
Warme groet uit de casa.
Dank voor die warme groet, Casa di Mama! Het stormt hier behoorlijk... Ik deel je mening; ook ik voel ook die lichte vorm van sensatie, zoals ik op jouw blog (http://casadimama.blogspot.com/2012/01/2012-je-stijlvol-vastbijten.html) las.
BeantwoordenVerwijderenMaar ik heb er ook heel veel zin. Er bruist een vreemd enthousiasme in mijn lijf, dat ik niet goed kan plaatsen. Er staat dan ook veel te gebeuren. Op persoonlijk vlak, maar ook mondiaal verwacht ik dit jaar nog wel het een en ander...
Stormachtige groet terug! ;-)
Hoi Ray, mooi blog!
BeantwoordenVerwijderenDe spagaat tussen het comfort van het oude vertrouwde en de hang naar vernieuwing, met de daarmee gepaard gaande weerstand is sterker aanwezig dan ooit.
Het voelt alsof het 'tipping point' bereikt is, we staan op het kantelpunt en dat is zoooo spannend! Voelen we die bruis van gretigheid en enthousiasme naar wat gaat komen, wanneer het hek van de dam is?!
Ik kijk er naar uit en ben nu al aan het genieten.
Oja, gisteren na de uitzending ook maar meteen naar de laatste twee afleveringen van RayRadio van 2011 geluisterd. Heerlijke muziek om bij te werken! Goeie reactie van je zoon: 'Berlusconi, nog nooit van gehoord!'
Liefs, Marina