De techniek zal ons redden!

Ik kan het woord zelf bijna niet meer horen. Ik zit dan ook diep in deze materie... Duurzaam. Maar wat houdt duurzaam nou precies in? Iets dat lang-houdbaar is? Ja, ook! Maar niet alleen. In het Engels gebruiken ze het woord sustainable. Wat eigenlijk 'volhoudbaar' betekent. Da's eigenlijk een beter woord. Volhoudbaar. Tot in het oneindige. For Ever And Ever! Een sprookje?

Denken dat de lineaire manier van leven zoals we nu doen oneindig is, dat is een sprookje. Sterker nog; voor het eerst in de geschiedenis van mensheid lopen we tegen de grenzen van deze planeet aan. Op zich een 'knappe' prestatie, maar ondervinden er meer en meer hinder van. De wegwerp-maatschappij loopt op z'n einde. 

Hallo cyclische maatschappij!
We zijn nogal gehecht aan spulletjes. Onze zolders puilen uit! Een deel wisselt steeds vaker van eigenaar op sites als Marktplaats of we geven het weg aan vrienden en kennissen. Da's al een stap in de goede richting. Maar hebben we nu echt allemaal een grasmaaier nodig? Of een sneeuwschuiver? Tegenwoordig kun je dit ook te leen aanbieden via spullendelen.nl. Weer een stap dichterbij! Want naast fossiele grondstoffen worden ook metalen steeds schaarser. Erg interessant artikel, maar slecht nieuws voor de gadgetini's onder ons... Geen (betaalbare) slimme telefoontjes, computers of AaiPets meer. Zelfs duurzame energie komt in de problemen!

Dus die techno-fix is van baan?
Pretty much! Mits we blijven weggooien. Maar als we het voor elkaar kunnen krijgen om onze benodigdheden zonder verlies van grondstoffen her te gebruiken, dan maken we een kans. Een cyclische economie met duurzame producten. Zie dit filmpje hieronder.

Wat hier ook ter sprake komt is 'eigendom'. Als je een wasmachine koopt, koop je het hele ding. En als hij onherstelbaar stuk is, dan moet je hem laten ophalen of wegbrengen naar de milieustraat. Vanuit daar wordt hij gerecycled (voor zover dat gaat) and that's that. Interessanter wordt het als je alleen de techniek (de wastechniek) koopt, maar het product blijft eigendom van de producent. Het dwingt de producent anders te gaan vormgeven. Geloof me, Apple of Nike worden niet echt gelukkig als je al hun afgedankte spullekes voor de hoofdingang dropt. Grondstoffen worden op die manier 1-op-1 hergebruikt of gecomposteerd. Afval bestaat dan (bijna) niet meer en kosten worden gereduceerd. Helemaal als het lokaal geproduceerd wordt. Dus de techniek zal ons toch redden? Dat ligt verscholen in de toekomst. Gewitutnooinie! De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Samen komen we er wel. Stapje voor stapje, maar of elke stap ook de juiste is... Zo ook dit spelletje hieronder.  

  Als je de icoontjes in de juiste volgorde aanklikt bereik je Utopia! Een Japanse Utopia, wel te verstaan. Grappig aan dit spelletje vind ik het duurzame gehalte dat het in zich meedraagt. Ook hier is samenwerking de sleutel tot succes.

Hoe te spelen?

• Klik op één van de icoontjes onderaan het spel.

• Elke keer als je een icoontje aanklikt groeit de vallei.

• Je 'wint' als alle icoontjes op 'Level Max' staan.

• Je keuze hebben effect op hoe de vallei zich ontwikkeld.

• Dus denk goed na over de volgorde.

Lukt het je niet om alle levels op MAX te krijgen?

Laat het me weten via een berichtje op facebook.

Paniekzaaiers!

Ik ben er eentje. Ik was me er niet van bewust, maar nu we een kleine twee jaar verder zijn, moet ik het toegeven. Ik ben een paniekzaaier. Komt voort uit onzekerheid. Maar ik maak me dan ook terecht zorgen! Doe ik het wel goed? Nog meer info doorspitten. Nog maar eens navragen. Klopt het wat ik doe? I need to chill the funk out!

Het is dan ook een flinke berg info die je geest te verwerken krijgt. Probeer dat maar eens meester te worden. Maar die paniek is niet gezond. Niet voor mij en volgens mij ook niet voor de plantjes. Ik moet leren om te relaxen op de moestuin. Zoals Doe Maar ooit zong met Nederwiet. "Dat gedoe met voorkiemen en zo is allemaal maar haaaaaaaastige spoed. Dat plantje weet zelf het beste wanneer het op moet komen, dus laat maar gaan, dat gaat wel goed!"

De tegenpool van paniekzaaiers zijn struisvogels. Zij verbloemen het feit dat ze snel in paniek raken door zich voor problemen af te sluiten. Zij gebruiken zinnen als "Ach, dat valt allemaal wel mee." en "Zo'n vaart zal het wel niet lopen" en natuurlijk "Het zal mijn tijd wel duren"! Dat is een handig mechanisme. Op die manier lijkt je onaantastbaar. Een rots in de branding. Cool als The Fonz! Maar brengt niets in beweging.

Paniek zorgt wel voor beweging. En hoe!! Paniekzaaiers schieten alle kanten uit en hebben een duidelijke mening. "We moeten dit of dat!", zeggen (of schreeuwen) ze vaak. Maar paniek is, net als angst, een slechte raadgever. Maak nooit een beslissing als je in paniek bent. Nou paniek is er! Of het nou gaat over de economie, grondstofschaarste, het klimaat, 2012, bevolkingsgroei, terrorisme, tsunami's, kernrampen, vervuiling, roofbouw of het tekort aan schone onderbroeken; genoeg om elke nacht gillend en badend in het zweet wakker te worden.

Da's natuurlijk niet echt bevorderlijk voor je gezondheid. Net als verliefdheid. Je kunt niet je hele leven verliefd zijn; je zou het niet overleven. Ik heb het over ECHT verliefd zijn, he! Hetzelfde geldt voor paniek. Niet de hele wereld op je nek nemen, maar een stukje daarvan. Maar doen alsof er niets aan de hand is, is de realiteit ontkennen. Er loopt definitly iets scheef. What to do?

Chill the funk out! (Ik gebruik inderdaad het woordje 'funk' op dezelfde wijze als artiesten dat doen. Staat wel zo netjes, maar dekt toch de lading.) Verken de staat waarin we als soort verkeren, raak dan in paniek (maar kort!), laat het bezinken en beslis dan of en wat je eraan kan doen, if you give a damn!

Nou, die moestuin gaat me aan het hart! Vanaf nu probeer ik er wat relaxter mee om te gaan. Gaat er iets mis? Dan gaat het mis. Ik laat het bezinken en kijk wat ik eraan kan doen. Zo blijft het leuk. Voor mezelf en de plantjes.


Oh kak! Waar komen al die slakken vandaan!?!?

Naar de maantjes!

Kerncentrales gaan met enige regelmaat naar de maan en dat bracht een aantal lieden op een idee... Laten we een kerncentrale wegzetten op de maan! Begrijp me goed, ik ben dol op mensen met ideeën! Heerlijk! Want in die koppies gebeurt tenminste wat. Lekker brainstormen, lekker 'out of the box' denken! Zalig! Maar er is een grens! Dit is er eentje...

Dit soort plannetjes zijn er om afgeschoten te worden. Naar de maan, ja... Hoewel het geen slecht idee zou zijn om de wereldleiders van deze planeet ook af te schieten. Ho ho, de ruimte in bedoel ik!! Hoewel een aantal daar wel van me mogen blijven. Dat dan weer wel...

Nee, ik bedoel, schiet die bobo's de ruimte in en laat ze de planeet, waar we het allemaal op moeten zien te rooien, eens aanschouwen vanuit een ander perspectief. It's a mind blowing experience, heb ik me laten vertellen. Zie die blauwe bol, maar zie vooral die enorme zwarte leegte eromheen. Zie dat er maar één Aarde is. Geen twee of drie. Zie ook dat er geen grenzen op staan. Zie dat er eigenlijk geen Duitsers, Nederlanders, Russen of Chinezen bestaan. Geen jij en zij. Maar alleen een wij. Aardebewoners, that's it.

Het zou een hoop zaken in een ander daglicht stellen, hoop ik. Ik ben een enorme fan als het gaat om science fiction. Ik geef mijn linkerarm voor een ruimtereis. To boldly go where no (wo)men has gone before. Maar er is science fiction en science fact en het feit is dat kernenergie nog steeds kampt met een hoop mankementen, waarvan afval en straling verreweg de grootste zijn. Laten we eerst maar eens proberen het hier op Aarde op orde te krijgen, voordat we onze problemen elders droppen, heren!

Look at the shiny-shiny!

Van huis uit ben ik niet erg sterk als het aankomt op het balanceren van het huishoudboekje. Schijnt vaker voor te komen met lieden met een creatief beroep. Iets met linker en rechterhersenhelften of zo... Dat moet je niet willen verlangen van creatievelingen. Maar creatief boekhouden dan? Tja...

Geld! Je lijkt er soms nooit genoeg van te hebben. Voor je het weet is het op.
"You're a slave to the money, then you die.", zongen The Verve met hun hit 'Bittersweet Symphony'. Het succes had alleen een bittere nasmaak. Het nummer bevatte namelijk een sample van de orkestversie van 'The Last Time' van The Rolling Stones. Dit was aanvankelijk met goedkeuring van de Stones zelf, maar toen het nummer uitkwam vond Allen Klein (die de rechten van 'The Last Time' bezit) dat de sample er te dik bovenop lag, en klaagde The Verve aan. De rechten werden toegewezen aan zijn ABKCO Music, die een aantal licenties van The Rolling Stones beheert. Het resultaat was dat The Verve al het geld dat het verdiend had aan de keren dat het nummer werd gedraaid moest terugbetalen. Bron.  Bittersweet indeed...

Terugbetalen... Dat is geen probleem, mits je het heb. Maar dat wordt tegenwoordig voor een hoop lieden steeds lastiger. Kranten koppen dagelijks met landen als Griekenland, Spanje, Italië, Ierland, Portugal die moeite hebben met terugbetalen. Met name de rente. Met klap op de vuurpijl nu The United States of America die last heeft van een schuld van een slordige $ 14.000 MILJARD!

Je kan zeggen wat je wilt over mijn huishoudboekje, maar zelfs ik maak het niet zo gortig. $14.000 miljard?! Da's 14 biljoen dollar! Are you shittin' me? Om een beetje een idee te geven van de hoeveelheid geld waar we het over hebben; hier een grafische voorstelling. Het gevolg van dit soort Dagobert-Duck-Bedragen is dat geld zijn waarde verliest. Ik heb het dan niet over deflatie, maar een begrip als geld op zich. Of je nou 1000 of 3000 miljard schuld hebt; betekent het uberhaupt nog iets?
John Maynard Keyes zei ooit: "If I owe you a pound, I have a problem; but if I owe you a million, the problem is yours."

Yours... Bedoelt hij daar de geldverstrekker mee of Jan-Met-De-Pet? In my humble opinion zitten we zo diep gevangen in deze economische moloch door wederzijdse afhankelijkheid dat ALS dit kaartenhuis in elkaar zakt het iedereen in zijn val mee zal nemen.

But don't take my word for it! Let wel; ik ben een crea-thea (of theo). Ik maak van niets iets. Ik creëer! Wat blijkt? Dat doen banken ook! Geld verschijnt vanuit niets! HUUB-HUUB-HUUB... Barbatruuk! Te lezen in: Wat is het probleem van het huidige monetaire systeem? Er is meer schuld (door rente) dan daadwerkelijk geld? Hier haak ik af... Ik snap er geen drol van. Maar één ding is zeker; the sheit is hitting the fan! We're not consuming our way out of this one... cause this planet is also maxed out!

Dieren doodmaken

Het is eigenlijk al weer oud nieuws. De discussie over het doodmaken van dieren met of zonder verdoving.  Wat is nu 'beter'? Religieuze tegenstanders bevonden zich voordat ze het wisten ineens broederlijk schouder aan schouder. Dat was even wennen...  Ik vond het wel grappig om te zien. Wat minder grappig vond ik het gegeven dat er voorbij wordt gegaan aan vleesconsumptie an sich. Want waar gaat het nu eigenlijk over?

Een tijdje geleden waren we op De Open Dag van lokale boeren. Een kijkje in de keuken van kaasmakers, aardbeien- en fruittelers. Heel gezellig, leerzaam en druk. Op een van deze boerderijen zagen we een ren vol met scharrelende kippetjes. De geluidjes, het gegraaf, de loopjes, we vonden het allemaal leuk. Zo ook mijn zoon die echt verzot is op kippenpootjes. Grappend zei ik hem: "Kijk schatje, zo zien kippenpootjes er nu uit als ze nog leven!" De grap viel in slechte aarde... "Dat moet je niet zeggen, papa! Dat vind ik niet leuk..."

De twee realiteiten botsten met elkaar. De afstand tussen deze scharrelkippen en de kippenpootjes bij de (bio)slager liggen blijkbaar mijlenver uit elkaar. Maar als je vlees (of dierenspieren) wilt eten moet hij nu eenmaal eerst dood. Dat kan op allerlei manieren. Maar of dit nu verdoofd of onverdoofd gebeurd; het is geen fijn gezicht. Trust me, I know... Er zijn dan ook in Nederland nagenoeg geen mensen te vinden die dit kunnen. Daarom laten we dit doen door een select gezelschap achter gesloten deuren. Hier vind je geen webcam aan de muur...

Maar is dit hypocriet? In weze wel... Kunt u eigenhandig een kip slachten? Ik niet. Laat staan een lammetje of kleuterkoe (kalf). Uw maag draait zich om bij de gedachte. Maar u kunt het wel eten? Voor mij hoeft het niet. Ik leef gelukkig op een plek in de wereld waar het niet nodig is om vlees te eten. Maar als de nood ooit aan de man komt, wordt het voor mij een spannend moment. Misschien ben ik gewoon een softie. Een dieren-knuffelaar.

De jongen op deze site is zeker geen softie. Hij legt stap voor stap uit hoe je een kip slacht en klaar maakt om gegeten te kunnen worden (inclusief nietsverhullende foto's...). Ik heb een zekere bewondering voor dit soort mensen. When the going gets though, kan ik dit dan? Als dit beestje een prima leventje heeft geleid, dan is het toch prima dat je hem uiteindelijk oppeuzelt? Dood gaat ie toch!
Alexia Allen van Hawthorn Farm kan het wel en doet het voor. De realiteit van het eten van vlees.

Okee, ik ben een softie. Ik geef het toe. Ik kan het niet en doe het dus ook niet. Ik kan het dan ook niet eten! Mensen zeggen me weleens: "Wat knap dat je dat al zolang volhoudt!" Het is niet een kwestie van volhouden, het is een kwestie van simpelweg niet KUNNEN eten. Daarom is het zo 'makkelijk'.
Als je weet wat ik weet en gezien hebt wat ik heb gezien is deze keuze eerder logisch. Als je geniet van een lekker stukkie vlees en het je niet uitmaakt waar dit vlees vandaan komt, kijk dan vooral de film Food Inc. NIET! Seriously...

De moraal van dit verhaal? Diervriendelijk doden; graag! Welke methode dat is laat ik graag aan de experts over.  Maar diervriendelijk leven staat bij mij hoger op het to-do-lijstje. En of je nu wel of niet besluit om geen of minder vlees eten, zorg er dan op z'n minst voor dat de oorsprong koosjer is...

Smakelijk!

Kiezen voor delen!

Vorig jaar zijn we ermee begonnen. Een moestuin! Kwam door internet. Ik stuitte een paar jaar geleden op het begrip Permaculture (Permanent Agriculture) en was meteen gegrepen. Ik dook dankzij YouTube-filmpjes en sites diep in deze wereld. De natuur voor jou laten werken door een doordacht ontwerp-systeem waarbij de ene plant de andere helpt. Dit is fantastisch! Helaas is de daadwerkelijke uitvoering hiervan een stuk ingewikkelder en vereist dan ook kennis van zaken. 

Nu is permacultuur om in een moestuin toe te passen eigenlijk niet de bedoeling. De moestuin is een onderdeel hiervan. Het is een ontwerp-systeem. Je kunt natuurlijk wel 'bits and pieces' hieruit gebruiken en proberen toe te passen in je tuin, maar het blijft klooien in de marge. Vooral voor een stel newbies als wij. We zijn al blij als er iets uberhaupt opkomt! Op de filmpjes die je vindt op internet zie je heel veel voorbeelden voorbij komen. Dit moet je zo doen en dat zo. En deze kennis is allemaal gratis voorhanden! Dit is een hele belangrijke ontwikkeling. Het gratis delen van kennis!

Van huis uit ben ik zelfstandig grafisch vormgever. Nee, geen ZZP-er (Zelfstandige Zonder Personeel), maar een ZP-er (Zelfstandig Professional). Maar daarover zo meer... Toen ik op min verjaardag (20 oktober 2008) voor het eerst in contact kwam met deze docu over duurzame energie en later met duurzaamheid in het algemeen, vroeg ik me af in hoeverre in ik met mijn werk duurzaam bezig ben. Ben ik niet degene die aanzet tot onnodige aankopen. Ja, soms wel. Damn... Maar moet ik dan al mij expertise en kwaliteiten maar bij het oud papier zetten? Of kan het ook anders?

Het is net als met geld. Met geld an sich is niets mis; het is wat je ermee doet! Zo ook mijn vak. Ik kan het gebruiken om u aan te zetten om spulletjes te kopen die u helemaal niet nodig heeft, met geld dat u niet heeft om indruk te maken op mensen die u helemaal niet kent (Tim Jackson), maar kan het ook inzetten om mijn maatschappelijke verantwoordelijkheid te nemen (zoals dat zo mooi heet) en mee te helpen deze wereld te verduurzamen. Nou, dat laatste is het geworden, maar valt niet altijd mee... Ik worstel, net als vele andere bedrijven, met deze transitie. Met het 'omdenken'. Hoe zet je jezelf 'in de markt', hoe kom je aan werk of werkt dat zo niet meer?

Via een vriend kreeg ik een paar dagen geleden het boek Society 3.0. in handen gedrukt. Ben het nu ondertussen aan het lezen en snijdt hout (met FSC-keurmerk). Je kunt het kopen (15 euro), maar is op de site van Society 3.0 ook gratis te downloaden. Weer gratis kennis! De tijden zijn aan het veranderen. Oude systemen piepen, knarsen en sommige zijn simpelweg gewoon stuk en niet meer te maken. De Zelfstandig Professionals (ZP-ers) zijn volgens dit boek dan ook de toekomst, want zij zijn flexibel, werken over alle grenzen heen, zijn verbinders en eigen baas met dus eigen verantwoordelijkheid. Daarnaast gaan deze ZP-ers steeds meer tijdelijke samenwerkingsverbanden aan. Dan weer werken ze samen met die, dan weer met die. Privé en zakelijk lopen dwars door elkaar heen en werken is geen moetje, maar gewoon leuk. Samen naar beter; dat is het idee. Samen delen en samen werken.

Permacultuur en Society 3.0 hebben behoorlijk wat raakvlakken. Vooral als het gaat om samenwerken. Als je sommige planten bij elkaar zet versterken zij elkaar. Ze delen de grond en samen leveren ze zo meer dan alleen. Ronald van den Hoff zegt hierover in zijn boek (Society 3.0): "Ik praat over een wereld waarin mensen samenwerken in gelegenheidscoalities, tijdelijke samenwerkingsverbanden. En ze delen, delen en delen. In die wereld begrijpt men dat delen vermenigvuldigen is. In die wereld heeft een omkering in het denken plaatsgevonden."

Dat heb ik ook! Het is zo gegroeid. Ik ben nu een jaar of twaalf ZP-er en inderdaad, zakelijk en privé loopt al jaren volledig door elkaar heen en ga steeds meer samenwerkingsverbanden aan en dat werkt uitstekend. Het lastige op dit moment is alleen om aan de gevestigde orde beknopt uit te leggen wat ik kan en doe. Want ik doe/kan echt heel veel! Net als jij! Ik ben meer dan alleen grafisch ontwerper. "Je doet jezelf tekort als je jezelf profileert als alleen grafisch ontwerper", zei die vriend tegen me. Er zijn momenten dat ik het fantastisch doe als vader en echtgenoot. Ik deel lief en leed! Ook als ik momenten ken wanneer ik het fantastisch doe als radiomaker. Er zijn momenten dat ik het fantastisch doe als blogger, voetbaltrainer, leraar, keynote-speaker, aanjager, initiatiefnemer of moestuinder, maar ook momenten dat ik het verpruts, verknal of verklooi. En dat laatste wordt jammer genoeg te weinig gedeeld. Durf ik ook mijn missers te delen of wordt dat nog gezien als een vorm van zwakte? Want ook (of juist) van fouten kun (en moet) je leren.

Een week of 4 geleden toevallig wel! Met een onbekende mede ZP-er en ook nog uit het zelfde vakgebied. We hebben heerlijk gelachen om onze eigen missers. Destijds niet! Maar lekker dat dat kon. Het heeft iets naakts, iets bevrijdends. Wij zijn ook maar gewoon mensen. 

U wilt nog meer missers? Nou vooruit! Het filmpje hieronder laat er een paar zien. U ziet experimenterende moestuinders met een duurzaam hart die kennis (door ervaring) delen met de hele wereld (in het Nederlands...) in de hoop dat daar weer nieuwe wijsheid uit voortkomt. 

En nog gratis ook! 

Met de vriendelijke groenten uit Brabant...

Komkommer en kwel

Zo is er weinig aan de hand en zo staat heel Europa op zijn kop. De EHEC kwam, zag en besmette binnen no-time duizenden mensen met zelfs, voor een aantal, dodelijke afloop. Het grootste probleem nu is het achterhalen van de bron. Waar komt dit eten vandaan? Hmmm... 

Als moestuin-eigenaar en Milieuridder ben ik enorm voorstander van lokaal voedsel. Vooral ook omdat het slim is te gaan nadenken over het oeverloos verschepen van voedsel over de hele wereld. Dat kan alleen als olie goedkoop en uitbundig voorradig blijft. Die tijden liggen achter ons. Daarnaast doet het wereldwijd verbruik van 85 miljoen vaten olie PER DAG ons klimaat weinig goeds.

Of zijn, om er snel een paar te noemen, de enorme droogtes in China en onze 'droogste en zonnigste lente in de afgelopen honderd jaar' toevalligheden? Zelfs oud-weerman John Bernard maakt zich zorgen....

Voor de mensen die denken dat we dit 'mooie' weer alleen te danken hebben aan de enorme extra uitstoot van CO-2, heb ik ontluisterend nieuws. Het komt deels door de toenemende schonere lucht van afgelopen jaren! WHAT?! Yep, van de regen in de drup!

En zo zijn we weert terug bij voedsel. Onze primaire (of, als je wilt, secundaire) levensbehoefte. De combinatie 'extreme-weer-gevalletjes' en wereldwijde handel in voedsel plus de fluctuerende olieprijzen, maken van de voedselvoorziening een zeer explosieve cocktail.

Wat heeft dit alles met komkommers te maken? Alles en niets. Niets omdat de EHEC-bacterie op dit moment niet gekoppeld wordt aan komkommers en alles omdat we niet meer weten waar ons eten vandaan komt en het er zelfs naar uitziet of het uberhaupt blijft komen.

Voor wat betreft het transport zal deze tak van sport alle zeilen (soms letterlijk) moeten bijzetten. Fasten your seatbelts, ladies and gentleman. We might experience some turbulance. Voor wat betreft extremere weersomstandigheden is het ingewikkelder... De akker-managers (maar ook de noeste moestuinders) hebben een lange termijn-planning. Nu zaaien en, als het goed is, kan het over een paar maanden later worden geoogst. Natuurlijk kan 'het weer' af en toe niet meezitten, maar deze managers ervaren het tegenwoordig meer er meer als opereren op de beurs. 'Behaalde resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst', zeg maar. Dat was altijd al zo, maar het wordt nu wel erg dolletjes!

Voedsel van dichtbij heeft een aantal voordelen. Op de eerste plaats weet je weer waar 'het' vandaan komt (handig als je kotsend moet toezien hoe dubieuze stukjes groenten je WC-pot vervuilen... ). Daarnaast ben je niet afhankelijk van fluctuerende olie (brandstof) prijzen. Als het moet, haal je het op de fiets...

Voor wat betreft de extreem-weer-gevalletjes; geen idee. Te groots. Te onvoorspelbaar. Het enige wat ik kan bedenken is: eerlijk delen. Het klinkt truttig en kinderachtig, ik weet het. Maar we zijn er met z'n allen voor mekaar, voor mekaar, voor mekaar, om elkaar te helpen, nietwaar? Think global, act local. Vooral in komkommertijd als vandaag...

Ik heb het vijf voor twaalf op dit moment.