Sinds een klein jaar, kan het in Breda. Plastic scheiden. Dus als brave milieuridders zijn wij aan het scheiden. Niet van elkaar, maar van ander afval. In het begin was het even wennen, maar nu denken we er niet eens meer bij na. Plastic zak aan een haakje en scheiden maar!
Nou kan ik hier een hele discussie houden over de effectiviteit van al dit scheiden, maar daar is een column te kort voor. Maar wat me direct opviel, was de hoeveelheid plastic die er door ons huishouden in één week werd verzameld. Ongekend! Aangezien we bij ons thuis ook trachten om composteerbaar afval apart te houden, bleef onze kliko nagenoeg leeg. Boze briefen van de landelijke vuilverbrandingsovens, but hey! Sue me!
Wat we ook doen om onze plastic verbruik te verlagen, is om in winkels zoveel mogelijk plastic tasjes weigeren. Want als je even niet oplet kom je thuis met een tasje of 40. Ieder met zijn of haar logo erop. Ik heb ooit eens voorgesteld bij de vraag “Wilt u daar een tasje bij?”, dat ik dat wel wilde, maar alleen als ik 15 euro korting kreeg. Een kleine stilte met fronsoogjes volgde. Ik vond 15 euro om als wandelende reclamezuil te fungeren, eigenlijk een koopje. Een ongemakkelijke glimlach was het antwoord. No deal!
Bij onze buurtsuper zou ik eigenlijk het dubbele moeten vragen, want op hun zakken staat ‘Gebruik mij opnieuw’. Goed bezig! Maar door al dit weigeren en hergebruik steekt er thuis een nieuw fenomeen de kop op. Peak Plastictasjes! Een heus plastic tasjes tekort. Dus om thuis ons plastic te kunnen blijven scheiden, hebben we meer plastic nodig?! Hier klopt iets niet... Tips zijn welkom!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten